சினிமா : உரு

உரு -  இது ஒரு சைக்கோ த்ரில்லர் கதை.

உன்னோட எழுத்துக்கு இப்போ மார்க்கெட் இல்லப்பா... வேணுமின்னா ஒரு த்ரில்லர் கதையா எழுதிக்கிட்டு வா என்று சொல்ல அதற்கான முயற்சியில் இறங்கும் எழுத்தாளன் படைக்கும் கொலையைக் கூட கலையாகச் செய்ய நினைக்கும் கதாபாத்திரம் உருப்பெற்று கொலை செய்வதுதான் படத்தின் கதை.

கதையின் நாயகன் ஒரு எழுத்தாளன்... ஒருபக்கம் அவனது எழுத்துக்கு மார்க்கெட் மதிப்பு போயாச்சு என பதிப்பகத்தார் வெளியிட மறுப்பதுடன், திகில் கதை எழுதிக்கிட்டு வா பார்க்கலாம் என்று சொல்லிவிட, மறுபக்கமோ வேலைக்கு போகும் மனைவிக்கு கணவன் எழுத்துக்குள் அடைபட்டுக் கிடப்பதால் குழந்தை குட்டியின்னு சந்தோஷ வாழ்க்கை இல்லாமல் இருக்கும் கவலை மற்றும் ஒரு ஆள் சம்பளத்தில் குழந்தை பெற்றுக்கொண்டு வாழ இயலாது என்ற உண்மையான வருத்தம்... இக்காரணிகளின் விளைவாக கொஞ்சம் கோபமான வார்த்தைகள்... அதன் பின் கொஞ்சல்... தன்னை எழுத்தாளனாய் நிலைநிறுத்தி, குடும்ப வாழ்க்கையை சந்தோஷமாக நகர்த்த துடிக்கும் நாயகன் திகில் கதை எழுத முடிவெடுத்து அதற்காக தனி இடம் தேடி நண்பனின் மேகமலை எஸ்டேட் பங்களா செல்கிறான்.

அவன் கதை எழுத, அதில் எழுதப்படும் வரிகள் உயிர் பெறுகின்றன... கொலையைக் கலையாகச் செய்யும் மர்ம மனிதன் வெளிவருகிறான்... அந்தச் சமயத்தில் மனைவி அவனைத் தேடி வருகிறாள்... அதன் பின்னான சம்பவங்கள் திகிலாய் பயணிக்க ஆரம்பிக்கின்றன.

மேகமலைக் காடு இரவு நேரத்தில் பயமுறுத்தத்தான் செய்கிறது. கணவனை அடித்து ஓலைப் பாயில் சுற்றி வீட்டுக்குள் தூக்கிப் போடும் மர்ம மனிதன் மனைவிக்கு ஐந்து மணி நேரத்தில் வீட்டுக்குள் வராமல் உன்னைக் கொல்வேன் என்று மிரட்டல் விடுகிறான். இந்த மரணப் போராட்டத்துக்கு இடையில் பக்கத்து வீட்டு கர்ப்பிணிப் பெண் உள்பட சிலரைக் கொடூரமாகக் கொல்கிறான். தனக்கு உதவச் சொல்லி அண்ணனுக்குப் போன் செய்கிறாள்... அங்கு வரும் அவனும் கொல்லப்படுகிறான்... காட்டு இலாகா அதிகாரியிடம் உதவி கேட்கிறாள்..? அதுவும் தவிடுபொடி ஆகிறது... கணவன் பிழைத்தானா..? அவள் தப்பித்தாளா..? மர்ம மனிதன் யார்...? என்பதை விறுவிறுப்பாகச் சொல்ல முயன்று தோற்றிருக்கிறார்கள் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

எழுத்தாளனாய் 'மெட்ராஸ்' கலையரசன்... விரக்தி அடைந்த எழுத்தாளனைப் பிரதிபலிக்கிறார். கஞ்சா பீடியைப் பற்ற வைத்ததும் எழுத்துக்கான கரு உதிப்பதும்  எழுதும் போது அடிக்கடி அந்த பீடியை பற்ற வைப்பதும்... எழுத்து அருவியாய் வர ஏதோ ஒரு போதைக்கு அடிமையாக இருக்கு வேண்டும் என்பதாய் காட்டப்படுவது கண்டனத்துக்குரியது... போதை இருந்தால்தான் எழுத முடியும் என்றால் இன்று இணைய வெளியில் லட்சக்கணக்கான எழுத்தாளர்கள் இருக்க முடியாது. விரக்தியில் பேனா முனையை உடைப்பது ஏற்றுக் கொள்ளக்கூடியதே... நாமெல்லாம் பேப்பரைக் கிழித்துக் கிழித்து எறிந்தவர்கள்தானே...

தன்ஷிகா... எழுத்தாளன் மனைவி... வேலைக்குப் போகும் பெண்... குழந்தை குட்டி என குடும்ப வாழ்க்கைக்குள் போகத் துடிப்பவள்... மேகமலைக்கு வந்த பின் மர்ம மனிதனிடம் மாட்டி அவர் படும் பாடு... அப்பப்பா... படத்தில் கலையரசனைவிட மிகச் சிறப்பாக நடித்திருக்கிறார்.

கதாபாத்திரம் சைக்கோ ஆகும் போதே பிசிறு தட்ட ஆரம்பிக்கும் படத்தில் கலையரசன் மர்ம மனிதனைப் பார்க்கும் இடத்தில் நமக்கு இப்படித்தான் இருக்கும்... இவனாகத்தான் இருப்பான் என்று தோன்றும் போதே படத்தில் தொய்வு வந்து விடுகிறது.  பிக்பாஸ் வீட்டில் பேய் நாடகம் போடுறேன்னு முன்னாலே சொல்லிட்டு போட்டதால உப்புச் சப்பு இல்லாத மாதிரித்தான் மர்ம மனிதனுக்கும் தன்ஷிகாவுக்கும் இடையில் நடக்கும் போராட்டம் இருக்கிறது. அந்த இடத்தில் கொஞ்சமேனும் அழுத்தம் சேர்ப்பது தன்ஷிகாவின் நடிப்புத்தான் என்றால் மிகையாகாது. 

ஐந்து மணி நேரம் எனச் சொல்லி ஒரு மணி நேரத்துக்கும் மேலாக மர்ம மனிதன் - நாயகி எபிசோடை... மெகா சீரியல் அழுகைச் சீனை இழுப்பது போல் வளவளான்னு கொண்டு செல்வது திகில் படத்துக்கான திகிலைத் தின்று ஏப்பம் விடுகிறது. இசை, ஒளிப்பதிவு எல்லாம் அருமை. நடிகர்கள் சொற்பமே என்றாலும் அவர்களின் தேர்வு கன கச்சிதம். 

கிளைமேக்ஸில் என்ன சொல்கிறார்கள் என்பது ரொம்ப யோசித்தால் புரியலாம்... எனக்கு குழப்பமே மிஞ்சியது. லாஜிக் ஓட்டைகள்... விறுவிறுப்பில்லாத இழுவைக் காட்சிகள் இருந்தாலும் திகில்கதை பிடிக்கும் என்பவர்கள் தாராளமாய்ப் பார்க்கலாம். 

'தரமணி' பிடிக்கவில்லை என்று சொல்பவர்களுக்கு 'உரு' ரொம்பப் பிடிக்கலாம் என்பது என் எண்ணம்.

படம் வந்து ரொம்ப நாளாச்சு... ஏதாவது எழுதணும்ன்னு யோசிச்சப்போ எதுவும் எழுத தோணலை... அதனால் உரு இங்கு உருப்பெற்றுவிட்டது.

-'பரிவை' சே.குமார்.

'பிக்பாஸ்' மனிதர்களை எடை போடலாமா..?

பிக்பாஸ் பற்றி எழுதிய பதிவுக்கு வந்த கருத்துக்களில் நண்பர் வருணின் கருத்து மிகவும் வித்தியாசமாகவும் சற்றே கோபமாகவும் வந்திருந்தது. பிக்பாஸ் பற்றி எழுதியது எப்படி எனது விருப்பமோ அப்படித்தான் கருத்து என்பது அவரவர் விருப்பம்... அவர் மனதில் உள்ளதை தெள்ளத்தெளிவாகச் சொன்னதில் எனக்கு எவ்வித வருத்தமும் இல்லை. அதே நேரத்தில் நான் கமல் ஆதரவாளனும் இல்லை... எதிர்ப்பாளனும் இல்லை... ஆண்ட, ஆளத்துடிக்கிற பரம்பரையும் இல்லை... இதையெல்லாம் விட திராவிட அடிமையும் இல்லை என்பதை சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும். இன்ன சாதியாய் இருப்பாய் என்று அவராக, மாவட்டத்தை வைத்து சாதியைக் கணித்திருக்கிறார் ஆனால் அது தவறான கணிப்பு. என்னைப் பொறுத்தவரை சாதி பார்த்துப் பழகுவதும் இல்லை... சாதியைத் தூக்கி தலையில் வைத்துக் கொள்வதும் இல்லை... அதனால் அந்த வரிகள் சிரிப்பைத்தான் கொடுத்தது.

மேலும் அந்தப் பதிவில் கமல் குறித்து அதிகம் எழுதவும் இல்லை... போராளிகளாய் தங்களைக் காட்டிக் கொண்டு புத்தி சொல்வோரைப் பற்றிய பகிர்வாய்த்தான் எனக்குத் தெரிந்தது. சரி விடுங்க... ஒவ்வொருவரின் பார்வையும் வித்தியாசப்படும்தானே... வருணின் கருத்துக்களிலும் அவரின் பதிவுகளிலும் ஒரு சில கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்தாலும் அவர் தளத்தை தொடர்ந்து வாசிப்பவன் நான்... கருத்துப் போர்களையும் வாசிப்பதுண்டு. கருத்துப் போர் செய்யத் தெரியாததால் அதிகம் கருத்து இடுவதில்லை. நிறைய விஷயங்களை நிறைவாய் எழுதக்கூடியவர் அவர்... அவரைப் போல் என்னால் எழுத இயலாது... நானெல்லாம் போகிற போக்கில் கிறுக்கிச் செல்லும் ஆள்தான்...அவரின் கருத்துக்கு மட்டுமின்றி எனது முந்தைய பகிர்வில் கருத்துச் சொன்ன அனைவருக்கும் நன்றி.

இதுவும் பிக்பாஸ் பற்றிய பகிர்வுதான். ஒவியாக்கள் கொண்டாடப்பட வேண்டியவர்களா...? ஆரவ்கள் செய்ததை ஏற்றுக் கொள்ளலாமா..? ஜூலிக்கள் ஒதுக்கப்பட வேண்டியவர்களா..? சிநேகன்கள் செய்வது சரியா..? என நிறையக் கேள்விகளை நம்மிடம் மற்றுமின்றி நம்மைச் சுற்றியிருப்பவர்களிடமும் கேட்கத் தோணலாம். ஏன் நமக்குள் எழும் இதே கேள்விகள் அவர்களுக்குள்ளும் எழலாம் இல்லையா..?

ஓவியாவைப் போல் ஒரு பெண் நம் வீட்டில் இருந்தால் தூக்கி வைத்துக் கொண்டாடுவோமா அல்லது தூக்கிப் போட்டு மிதிப்போமா என்று சிலர் முகநூலில் கேட்டிருந்தார்கள். ஓவியாவைப் போல் ஒரு பெண், தனக்குச் சரியெனப்பட்டதை... மனதில் நினைத்ததை... அப்படியே வாழ நினைத்தால்... அப்படியான ஒரு வாழ்க்கை வாழ்ந்தால் அவரை அப்படியே வளர விடவேண்டும் என்பதுதான் என் எண்ணம். ஆனால் கிராமங்களில் அப்படி வளரும் பிள்ளைகளை 'பொட்டப் பிள்ளைக்கு அடக்கம் வேணும்...' என்றும் 'சமஞ்சபுள்ள மாதிரியா நடந்துக்கிறே' என்றும் அடக்கி வளர்ப்பதைப் பார்க்கலாம். எங்களுடன் கல்லூரியில் படித்த தோழி இப்படித்தான் தனக்கு எது சரியெனப்படுகிறதோ அதை தயங்காமல் செய்து அப்படியே நடந்து கொள்ளவும் செய்தார். எதற்கும் பயப்படமாட்டார்.. இது சரி... இது தவறென மூஞ்சிக்கு நேராக சொல்லிவிடுவார். அவரை அடங்கி ஒடுங்கி வாழ் என்று யாரும் சொல்லவில்லை.. சொல்லப் போனால் அவரின் அந்தக் குணம்தான் எல்லாருகும் அவரைப் பிடிக்கும்படி செய்தது. 

சரி ஓவியாக்கு வருவோம்... அவரின் தனிப்பட்ட தன்மை எல்லாரையும் கவர்ந்ததில் ஆச்சர்யமில்ல... ஆனாலும் நான் கொடுத்ததைக் கொடு போய்விடுகிறேன் என்று சொல்லி வாங்கிக் கொண்டு பின்னரும் துரத்துவதும்... மிரட்டுவதும்... நான் இப்படித்தான் என்று சொல்லும் ஒரு பெண், தூக்கிப் போட்டுட்டுப் போயிடுவேன் என்று உதார் விட்டு விட்டு மீண்டும் மீண்டும் சீண்டி விளையாடுவதும்... அதற்காக எல்லை தாண்டுவதும் சரியானதல்ல... இப்படியான மனநிலை கொண்ட ஆணோ அல்லது பெண்ணோ தூக்கி வைத்துக் கொண்டாட வேண்டியதில்லை... பிடித்தவர்கள் எது செய்தாலும் சரி என்ற மனநிலை நம்மில் மாற வேண்டும். நடவடிக்கை மாற்றம் என்பது சரியா.. தவறா... என்பதை புரிந்து தூக்குவதும் தூர எறிவதும் இருக்க வேண்டும்.

மருத்துவ முத்தம் கொடுத்த... கொடுக்கும் ஆரவ்கள்... ஆபத்தானவர்கள் அல்ல என்றாலும் தங்களுக்கு தேவை என்றால் ஒட்டிக் கொள்ளவும், தேவையில்லை என்றால் வெட்டிக் கொள்ளவும் அவர்களால் முடியும். ஒருவரின் மனதுக்குள் நுழைந்து ஒரு பிம்பத்தை உருவாக்கிவிட்டு உடனே வெளிவர இவர்கள் தயங்குவதில்லை. அப்படியான அதிரடி மாற்றத்தைப் பாதிக்கப்பட்ட நபரால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியுமா என்பதைப் பற்றி சிந்திக்கத் தெரியாதவர்கள் அல்லர் இவர்கள்... சிந்திக்க நினைக்காதவர்களே இவர்கள். உன்னைப் பழி வாங்குகிறேன் பார்  என நேற்றைய எதிரியை இன்று தூக்கி வைத்து கொண்டாடும் மனநிலை இவர்களுக்கு இன்பம் அளிக்கலாம் ஆனால் பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு..? இந்தச் செயல் அவர்களின் வெந்த புண்ணில் வேலைத்தான் பாய்ச்சும் என்பதை அறியாதவர்கள் அல்லர்... அறிந்தே அதைச் செய்பவர்கள், என்ன இருந்தாலும் ஓவியாக்களுக்கும் இதில் பங்கு இருக்கும்போது ஆரவ்களை மட்டுமே திட்டுவது என்பது தவறு. ஆரவ்களின் ஆசைக்கு எங்கோ ஓரிடத்தில் ஓவியாக்கள் இடமளித்து விடுவது விபரீதங்களை விலைக்கு வாங்கும் நிலைக்கு கொண்டு செல்கிறது. ஆரவ்களில் செயல்களுக்கு அங்கீகாரம் அளிக்க வேண்டும் என்றில்லை என்றாலும் மன்னிப்புக் கேட்கும் மனிதர்களாக மாறும் ஆரவ்களை கேவலமாகப் பார்க்க வேண்டியதில்லை என்பதே என் எண்ணம். ஆனாலும் ஒரு முத்தம் கொடுத்துட்டு அதை மருத்துவ முத்தம் எனச் சொல்லும் மகத்தான இந்த மனிதர்கள் கொஞ்சம் கவனமுடன் அணுக வேண்டியவர்களே என்பதில் சந்தேகம் இல்லை.

நம்மில் பெரும்பாலானோர் ஜூலிகளாய்த்தான் இருக்கிறோம் என்றால் அதை கண்டிப்பாக ஒத்துக்கொள்ளமாட்டோம். ஆனால்அதுதான் உண்மை... அரிச்சந்திரனாய் உண்மை மட்டுமே பேசுவது என்பது இயலாத காரியம்... ஆனால் பொய் மட்டுமே வாழ்க்கையல்ல என்பதை உணர்ந்து வாழ எல்லாராலும் முடியும். ஒரு சிறு பொய்யை... அட இது சும்மா எனக் கடந்து போகத் தெரிந்தால் நாம் வாழ்க்கையை வாழக் கற்றுக் கொண்டுவிட்டோம் என்பதை உணரலாம். அதை விடுத்து அந்தப் பொய்க்கு மசாலா தூவி புதிதாக அடுத்தவருக்குக் கொடுக்கும் போதுதான் நாம் பொய்யிலே வாழத் தொடங்குகிறோம். இப்படித்தான் ஜூலிகள்... தனக்கான இலக்கை நோக்கிப் பயணிக்க உண்மையைவிட பொய்யே சிறந்த ஆயுதம் என்பதை மனதுக்குள் ஆணி அடித்து மாட்டி வைத்துக் கொண்டு அதற்கான வாழ்வை வாழத் துணிபவர்கள்... இதனால் அடுத்தவர் செய்ய நினைப்பதை தன்மேல் சுமத்தி, தன்னைச் செய்யத் தூண்டுவதை அறியாமல் பலி ஆகும் ஆடுகள்... புறம் பேசும் மனிதர்களிடையே பொய் பேசி இலக்கை அடைந்து விடலாம் என்ற நப்பாசையில் நாளுக்கு நாள் பொய்யில் நெய் ஊற்றி பிரகாசிக்க வைப்பவர்கள். அதிலிருந்து வெளிவந்தால் நல்லாயிருக்கும் என்றாலும் அந்த நடிப்பில் இருந்து வெளிவரத் தயங்குபவர்கள்... இப்படியே இருப்போமே என போலியாக நடிக்கத் தெரிந்தவர்கள்... இவர்கள் ஒதுக்கப்பட வேண்டியவர்கள் அல்லர்... நான் உத்தமன் எனக்கு பொய் பிடிக்காது என்று சொல்லும் நூறு சதவிகித சுத்தமானவர்களுக்கு ஜூலிகள் தள்ளி வைக்கப்பட வேண்டியவர்கள் என்றாலும் செய்த தவறுக்கு மன்னிப்புக் கேட்கும் இவர்கள் கவனிக்கப்பட வேண்டியவர்களே... அரவணைப்பே இவர்களை திருத்தும் மருந்து.

புறம் பேசாதார் யாருண்டு...? நானும்... நீங்களும்... அவர்களும்... இவர்களும்... எங்கோ ஒரு இடத்தில், ஏதோ ஒரு விஷயத்தில் புறம் பேசத்தானே செய்கிறோம். அதைத்தான் பிக்பாஸ் வீட்டில் இருப்பவர்கள் கேமராவை மறந்து செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இதில் காயத்ரிகளும் சக்திகளும் மட்டுமின்றி சிநேகன்களும் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். கட்டிப்புடி வைத்தியம் நோயாளிக்கு நல்லதென கமல் சொன்னதை தவறாகப் புரிந்து கொண்டவர்கள் சிநேகன்கள்... ஆறுதல் என்ற போர்வையில் கட்டிப்பிடிப்பது திரைக்கு அழகு... ஆனால் பொதுவெளிக்கு அழகல்லவே... ஆறுதல் சொல்ல ஆயிரம் வழிகள் இருக்க இது மட்டுமே உடனடி நிவாரணம் என நினைக்கும் மனிதர்கள் இவர்கள்... இவர்களின் கட்டிப்பிடி வைத்தியம் எதிர்பாலரிடம் மட்டுமே... இதைத் தவிர்த்துப் பார்க்கும் போது இவர்கள் மனிதாபிமானம் நிறைந்தவர்களாகத்தான் இருக்கிறார்கள்... எதுக்கெடுத்தாலும் பொசுக்கு பொசுக்குன்னு அழுகுறான் பாருன்னு ஊரில் சொல்வாங்க... இன்னொன்னும் சொல்லுவாங்க... ஆம்பளை அழக்கூடாதுன்னு.... ஆனாலும் சிநேகன்களின் மனசு இளகிய மனசு என்பதை பொசுக்கென்று பொங்கும் கண்ணீர் சொல்லத்தான் செய்கிறது ஆம்பளை அழலாம் என... கட்டிப்புடி வைத்தியம் தவறு என்பதை... அதுவும் எதற்கெடுத்தாலும் ஏய் அழாதே எனச் சொல்லி கட்டிப்பிடிப்பது என்பது தவறுதான் அதைச் செய்யக் கூடாதுதான்.

எது எப்படியோ பிக்பாஸ் நம்மை நாம் எடை போட்டுப் பார்க்க வைக்கிறது... இந்த நிகழ்ச்சியை யார் தொகுத்து வழங்கினாலும் அங்கிருக்கும் மனிதர்கள் ஸ்கிரிப்படியோ அல்லது சுயமாகவோ நடித்தாலும் என் பார்வை இப்படியாகத்தான் இருக்கும். அந்த வீட்டுக்குள் நடமாடும் மனிதர்களை வைத்து நம்மை சுயபரிசோதனை செய்து கொள்ள முடியும் என்பதே என் எண்ணம். கருத்துக்கள் எப்படி வந்தாலும் இது பற்றி இன்னும் பேசுவேன்.

தூக்கிக் கொண்டாடப்பட்ட ஓவியாவும் வில்லியாக்கப்பட்ட ஜூலியும் இல்லாமல் பிக்பாஸ் போரடிப்பதாகச் சொல்கிறார்கள். காய் நகர்த்தும் காயத்ரியும் போய்விட்டால்... சீந்துவாரின்றிப் போகுமோ...?

-'பரிவை' சே.குமார்.

பிக்பாஸ் பார்க்கக் கூடாதா..?

பிக்பாஸ்...

எங்கு பார்த்தாலும் பிக்பாஸ் பற்றியே விவாதங்கள்...

இந்தப் பதிவு கூட அது பற்றியதுதான்... விருப்பம் இருப்பவர்கள் மட்டும் தொடர்ந்து படியுங்கள். பிக்பாஸ் பிடிக்காதவர்கள் தயவு செய்து வாசிக்க வேண்டும். வாசித்துவிட்டு நான் கீழே சொல்லியிருப்பவர்களைப் போல் எனக்கு அறிவுரை சொல்ல வேண்டாம். ஏன்னா நான் விவசாயக் குடும்பத்தில் பிறந்து  மண்வெட்டி பிடித்தவன்தான்... எரவாமரம் போட்டு தண்ணீர் இறைத்தும்... நாற்றுப் பறித்தும்... வரப்பு வாய்க்கால் வெட்டியும்... கதிர் அறுத்தும்... கட்டுத் தூக்கியும் எல்லா வேலையும் பார்த்து வளர்ந்தவன்தான். விவசாயியின் வலியும் தெரியும் அந்த கஷ்ட ஜீவன வாழ்க்கையும் தெரியும். எனவே எனக்கு அறிவுரை வேண்டாம்... மன்னிக்கவும்... அறிவுரை சொல்லும் கருத்துக்களுக்கு விவாதம் செய்யும் மனநிலையில் நான் இப்போது இல்லை.

பிக்பாஸ் பற்றி பேசும் நீங்க நெடுவாசல் போராட்டத்துக்கு ஏன் பொங்கவில்லை... ரேசன் இல்லைன்னு சொல்லிட்டானுங்க அதுக்கு ஏன் போராட்டக்களம் அமைக்கவில்லை... இறப்பைப் பதிவு செய்ய ஆதார் அவசியம் என்று சொன்னதற்கும் பொங்கவில்லையே... ஏன்...? ஏன்...?? என சமூக வலைத்தளங்களில் பலர் குதித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்... இவர்கள் எல்லாம் எத்தனை போராட்டங்களை முன்னெடுத்து நடத்தினார்கள்... இல்லை எத்தனை போராட்டத்துக்கு அழைப்பு விடுத்தார்கள் என்றுதான் தெரியவில்லை. 

மக்களைக் கவர்ந்த ஒரு நிகழ்ச்சி பற்றி முகநூலிலோ டுவிட்டரிலோ தங்கள் எண்ணங்களைப் பகிர்வதில் என்ன தவறு இருக்கிறது என்பதுதான் எனக்குப் புரியவில்லை. இதில் ஒரு நண்பர் பிக்பாஸ் பற்றி எழுதிய பதிவுக்கு கருத்திட்ட ஒருவர் விவசாயியின் வலி உனக்குத் தெரியலையா...? அவர்கள் போராட்டம் நடத்தும் போது நீ கேவலம் எழுதிக் கொடுத்ததை நடிக்கும் நாடகத்துக்கு இவ்வளவு சிரத்தையாக எழுதுகிறாயே என்பதுடன் மானே... தேனே... பொன்மானே... எல்லாம் சேர்த்து கருத்து இட்டிருந்தார். விவசாயியின் மகனாய்ப் பிறந்து அந்த வலியை எல்லாம் அறிந்தவர்கள்தான் அந்தப் பதிவை எழுதிய என் நண்பர்... அவர் சொன்ன ஒரே பதில் நான் இப்படித்தான் புடிக்கலைன்னா போயிடுங்க... என்ன புடுங்கணுமுன்னு கிளாஸ் எடுக்க வேண்டாம்... இதன் பின் பொங்கியவர் அடங்கிப் போய்விட்டார். இன்று விவசாயிகள் போராட்டம் கூட அரசியல் ஆக்கப்பட்டுத்தான் இருக்கிறது... விவசாயிகள் போராட்டம் என்றில்லை எல்லாப் போராட்டமுமே அரசியல் கலந்தவைதான் என்பதுதான் உண்மை. 

பிக்பாஸ் பதிவுகள் உங்களுக்குப் பிடிக்கவில்லை என்றால் அந்தப் பதிவைப் படிக்காதீர்கள்... விலகிச் செல்லுங்கள்... நீங்கள் கேட்கும் போராடினீர்களா என்ற கேள்வியை உங்களிடமே கேட்டு போராட்டக் களங்களுக்கு விரையுங்கள்... அதை விடுத்து நீ ஏன் அதற்கு எழுதுகிறாய்... நீ ஏன் இதற்கு எழுதுகிறாய் என்று கேட்க உங்களுக்கு என்ன உரிமை இருக்கிறது. சமூக அக்கறையோடு பொங்குவதாய் நடிப்பதை விட, பிடித்ததைக் குறித்து எழுதுவது தவறில்லை என்பதே என் எண்ணம்... இந்தப் பொங்கு பொங்குகிறவர்கள்தான் காலை வணக்கத்துக்கும் மாலை வணக்கத்துக்கும் லைக்கிட்டு ஆயிரம் ஆயிரமாய் லைக் வாங்க வைக்கிறார்கள் என்பதை நம்மில் எத்தனை பேர் அறிவோம்...

இந்த நிகழ்ச்சி பிரபலமாக ரெண்டே காரணங்கள்தான்... அது 'ஆண்டவர்' என்று சொல்லப்படும் கமலும் 'ஆன்மா'வின் ராகமாய் இருக்கும் ஒவியாவும் மட்டுமே. இந்தாளுக்கு வேலை இல்லையா... இந்த நிகழ்ச்சி நடத்த வந்துட்டான் எனக் கோபமாய் பேசினார் என்னுடன் தங்கியிருக்கும் பக்கா பிஜேபி நண்பர். இதை கமல் நடத்துவதில் என்ன தவறு இருக்கிறது..? பலர் கமலின் திறமையான பேச்சைக் கேட்கவே சனி , ஞாயிறு மட்டும் பிக்பாஸ் பார்ப்பதாய்ச் சொல்கிறார்கள். இந்த நிகழ்ச்சியை கமல் தவிர வேறு யார் நடத்தினாலும் சொதப்பியிருப்பார்கள் என்பதை ஏற்றுக் கொள்ளும் மனநிலை நமக்கு இல்லை என்பதே உண்மை. கமல் தள்ளி வைக்கப்பட வேண்டியவர் என்ற கருத்தே பலருக்குள் இருக்கிறது. 

ரஜினியை அரசியலுக்கு வா என்று சொல்லும் பிஜேபிதான் கமல் வரக்கூடாது என்பதில் தீவிரமாக இருக்கிறது என்பது சொல்லித்தான் தெரிய வேண்டும் என்பதில்லை. கமலின் டுவிட்டர்களை கேலி செய்கிறேன் பேர்வழி என நம்மை நாமே கேலி செய்து கொள்கிறோம்... கமலின் கருத்தை ஏற்று அவரை தலைவராக்க வேண்டும் என்றில்லை... நாம் சுயமாக சிந்திக்க வேண்டும்... மக்களைப் பற்றி சிறிதும் சிந்திக்காமல் தங்கள் நலம் மட்டுமே பார்த்து மத்தியிடம் மண்டியிட்டுக் கிடக்கும் அரசைத் தூக்கியெறிய வேண்டும்... ஆனால் அதைச் செய்வோமா என்றால் செய்ய மாட்டோம் என்பதே நிதர்சனம்... அரசு இப்படி இருக்கே... அரசு எந்திரம் முடங்கிப் போச்சேன்னு யாராவது கேட்டால் பிக்பாஸ் பார்ப்பதால்தான் ஆளும் அரசு குறித்து கவலையில்லாமல் இருக்கிறார்கள் என்று ஒரு சாரார் கிளம்புவார்கள். எது எப்படியோ நாம் திருந்தாதவரை அரசியல்வாதிகள் வாழ்ந்து கொண்டுதான் இருப்பார்கள்.

சரி விஷயத்துக்கு வருவோம்... கமலை விடுத்து பிக்பாஸ் பிக்கப் ஆக முக்கிய காரணம்... 'ஹேர்', 'மொகரையைப் பாரு', 'தூக்கி அடிச்சிருவேன்', 'சேரி பிகேவியர்' என்றெல்லாம் பேசி வன்மம் விதைக்கும் காயத்ரியோ... அவருக்கு சப்போர்ட் பண்ணும் 'ட்ரிக்கர்' சத்தியோ..., 'ஆ...', 'யா..' எனத் தலையாட்டும் ரைசாவோ... 'ஆளிருக்கும் போது ஏன் செய்தாய்' என ஆளில்லாத போது காதல் செய்யத் துடிக்கும் ஆரவோ... 'கட்டிப்புடி' வைத்தியம் செய்யும் சிநேகனோ... 'நான் நடுநிலைவாதி' எனச் சொல்லும் முட்டை கணேஷோ... ஒரளவு நியாயம் பேசும் வையாபுரியோ... என்ன பேசுவது எனத் தெரியாமல் விழிக்கும் பிந்து மாதவியோ... இவ்வளவு ஏன் சல்லிக்கட்டு பிரச்சினையில் நம் உறவுகள் எல்லாம் அடி வாங்கி மிதி வாங்கித் துடிக்க, மீடியா வெளிச்சம் பட மட்டுமே கூச்சலிட்டு இன்று காயத்ரியின் அடிவருடியாகி...  பொய்யின் பிம்பமாய் வாழும் ஜூலியோ அல்ல... எதையும் நேரிடையாகப் பேசும் ஓவியாவே...

ஓவியாவை எல்லாருக்கும் பிடிக்க எது காரணமாக இருக்கும் என்றதும் எல்லாரும் சொல்வது கவர்ச்சி... சத்தியமாக இல்லை என்பதுதான் என் கருத்து. நாம் இப்படி வாழணும் என்று நினைத்து சில காரணங்களால் முடியாமல் சார்பு நிலை வாழ்க்கையைத்தான் இன்று பெரும்பாலானோர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம். நாம் வாழ நினைத்த வாழ்க்கையை... ஒரு பெண் வாழ்ந்து காட்டுகிறாளே என்ற எண்ணமே ஓவியாவின் மீது காதல் கொள்ள வைக்கிறது. காதல் என்றதும் வேறு திசையில் பயணிக்காதீர்கள்... பொய் சொல்லாமல்... எது சரி எது தவறு என்பதை உணர்ந்து வாழும் பெண்ணின் மீதான அதீத அன்புதான் ஓவியாவை விரும்ப வைக்கிறது. சரி ஓவியா பற்றி மற்றொரு பதிவில் விரிவாய் பார்ப்போம்.

என்னைப் பொறுத்தவரை வேலை டென்ஷன், பணப் பிரச்சினைகள் எல்லாம் சுற்றி வாழும் சூழலில் மாலை அலுவலகத்தில் இருந்து திரும்பியதும் இது போன்ற நிகழ்ச்சிகளைப் பார்ப்பது ஏதோ ஒரு வகையில் ஆறுதல்... அதற்காக போராட்டக்காரர்களின் வலி தெரியலையின்னு சொல்லாதீங்க... நிறைய போராடியாச்சு... இன்னும் வாழ்க்கையோடு போராடிக்கிட்டுத்தான் இருக்கேன்.

மறுபடியும் சொல்றேன்... பிக்பாஸ் பிடிக்கலையா பாக்காதீங்க... அதைப் பற்றி எழுதுபவர்களை ஒதுக்கி வைத்து உங்க வேலையைப் பாருங்க.. அதை விடுத்து அதற்காக போராடினாயா... இதற்காக போராடினாயா... நடிகன் பின்னே போகாதே... நடிகையின் கவர்ச்சியில் அழியாதேன்னு புராணம் பாடாதீங்க... ஏன்னா மீடியா வெளிச்சம்பட கூச்சல் போட்ட ஒருத்தியை வீரத்தமிழச்சின்னு நீங்க தூக்கி வச்சீங்க... அவ மீடியாவுக்குள்ள நுழைய போட்ட நாடகமே என்பதை இப்போது உணர்ந்து பொங்குகிறோம்... இதுதான் நாம். நான் நானாக இருக்கவே விரும்புகிறேன்... என் விருப்பு வெறுப்புக்களைச் சொல்வதில் முட்டுக் கொடுக்கவோ... முட்டுக் கட்டையாக இருக்கவோ யாரும் தேவையில்லை. 

உங்களுக்கு ஒண்ணு தெரியுமா இன்னைக்கு பொங்குறவங்கதான் சூப்பர் சிங்கர்ல சின்னப் பிள்ளைங்களை முக்கல் முணங்கள் பாட வைப்பதைப் பார்த்து ரசிச்சி பதிவு போட்டவங்க... அதை மறுத்து நான் எப்பவுமே போராளிதான் என்று எத்தனை பேரால் சொல்ல முடியும்...

மீண்டும் சொல்றேன்... யாரும் இங்கு பொங்காதீர்கள்... எனக்கு பிக்பாஸ் பிடிச்சிருக்கு...

-'பரிவை' சே.குமார்.

சினிமா : விக்ரம் வேதா

வேதாளம் விக்ரமாதித்தனிடம் கதை சொல்லி, அதன் முடிவில் ஒரு கேள்வி கேட்கும் அதற்கு சரியான பதில் சொல்லவில்லை என்றால் உன் தலை சுக்கு நூறாக வெடித்து விடும் என்ற மிரட்டலுடன்... அதுவும் கதை சொல்ல... விக்ரமாதித்தனும் பதில் சொல்ல... அதன் பின் முருங்கை மரத்தில் ஏறிக்கொள்ளும் அல்லவா..? அப்படியான கதை சொல்லி அதற்கான விடையையும் பெற்று ஒரு கட்டத்தில் விக்ரமாதித்தனை தடுமாற வைத்து விடை காண எங்கே தேடணுமோ அங்கே தேடு எனச் சொல்லி விடையை கண்டுபிடிக்க வைக்கிறது வைக்கிறது இந்த வேதாளம். பழைய மொந்தையில் பழைய கள்தான் என்றாலும் (நல்லா கவனிங்க புதிய மொந்தையும் இல்லை... புதிய கள்ளும் இல்லை) அதைப் பரிமாறிய விதத்தில் ஜெயித்திருக்கிறது 'விக்ரம் வேதா'.

18 என்கவுன்டர் செய்த போலீஸ்காரர் விக்ரமிடம் 'திருடா திருடா'. 'திருடா திருடி', 'திருடன் போலீஸ்' என மூன்று கதைகளைச் சொல்லி அதற்கான பதிலாக இதுவா... அதுவா... எனக் கேட்பதை அழகான திரைக்கதையில் விறுவிறுப்பாய் அடுத்தென்ன... அடுத்தென்ன... என ஆவலாய் படம் பார்க்கும்படி செய்து அதில் வெற்றியும் பெற்றிருக்கிறார்கள் புஷ்கர் மற்றும் காயத்ரி. பலமில்லாத கதை என்றாலும் பலமான திரைக்கதை... வசனம் மற்றும் பின்னணி இசையால் மிகப் பலமான படமாய் வந்திருக்கிறது.

2000-த்தில் கல்லூரிப் பெண்கள் எல்லாம் மேடி, மேடி எனக் கொண்டாடிய 'மின்னலே' மாதவன்... எப்பவுமே நடிப்பில் சோடை போனதில்லை. பெரும்பாலும் அவர் தனக்கான கதைத் தேர்வில் சொதப்புவதில்லை. நல்ல கதைகளை மட்டுமே தேர்ந்தெடுத்து நடிப்பவர். இதிலும் அப்படியே... ஒரு கட்டிடத்தில் மறைந்திருக்கும் வேதாவின் ஆட்களை தனது சகாக்களுடன் மாதவன் சுட்டுக் கொல்வதில் ஆரம்பிக்கும் படத்தின் ஆரம்பக் காட்சிகளை மாதவனே ஆக்கிரமித்துக் கொள்கிறார்.  தான் எப்படி காதலில் விழுந்து திருமணம் வரை சென்றேன் என்பதை ஒரு பாடலில் சொல்லிவிடுகிறார்.

விஜய் சேதுபதி எப்போ வருவார் எனக் காத்திருக்க, மாஸ் பாடலோ... மாஸ் பைட்டோ இல்லாமல் ஒரு வடையுடன் காவல் நிலையம் வருகிறார்.. கால்கள் மட்டுமே காட்டப்பட்டாலும் கையில் வடையுடன் அந்த நடை... அட அதுவே செம மாஸ் போங்க... பாட்டி வடை சுட்ட கதையை வழிவழியாக கேட்டும் சொல்லியும் வந்திருக்கும் நமக்கு விஜய் சேதுபதி கதை சொல்லப் போறாருன்னு தெரியாது. இங்க பார்றா இம்புட்டு போலீசும் வேதாவைப் பிடிக்க கிளம்பும்போது இந்தாளு அசால்ட்டா வடையோட ஸ்டேஷனுக்குள்ள போறானே... செம சீன் இருக்கும்ன்னு பார்த்தா, தானே சரண்டராகி, விக்ரம் சார் எங்கிட்ட ஒரு கதை இருக்கு சொல்லவான்னு கேட்டு கதை சொல்ல ஆரம்பிச்சிடுறாரு... கதை சுவராஸ்யமாய் நகர ஆரம்பிக்கிறது. அவரும் ஜாமீனில் சென்று விடுகிறார். மற்றொரு தருணத்தில் மற்றொரு கதை மீண்டும் எஸ்கேப்... மறுபடியும் இன்னொரு கதை.. அதில் கிளைமேக்ஸ்.

மாதவனின் மனைவியாக வரும் ஷ்ரத்தா, வேதாவுக்காக ஆஜராகும் வழக்கறிஞரின் ஜூனியர்... கணவன் சுட்டுக் கொல்ல நினைக்கும் ஒருவனை காப்பாற்ற நினைக்கும் மனைவி என்பதால் இருவருக்குள்ளும் ஊடல் வருகிறது. அந்த ஊடலை வெகுநேரம் இழுக்காமல் வீட்டுக்கு வெளியே நம்ம வேலையை விட்டுட்டு வந்துடலாம்... வீட்டுக்குள்ள கணவன் மனைவி  என ஜென்டில்மேன் அக்ரிமெண்ட் போட்டுக் கொள்கிறார்கள். அவருக்கான கதாபாத்திரத்தை உணர்ந்து நடித்திருக்கிறார்.

விஜய் சேதுபதியின் தம்பியாக... ரொம்ப நல்லவனாக வரும் கதிர், கதரின் தோழியாக இருந்து மனைவியாகும் வரலெட்சுமிக்கு அதிக வாய்ப்பில்லை என்றாலும் நாட்டாமை பொண்ணுக்கிட்ட நடிப்பு இருக்கு. மாதவனின் பாஸ், மலையாள வில்லன், சின்னச் சின்ன ரவுடிகள், மாதவனின்  சகாக்காளாக வருபவர்கள் என மற்றவர்களும் சிறப்பாக நடித்திருக்கிறார். படத்திற்கு மிகப்பெரிய பலமே சாம் சி.எஸ்-ன் பின்னணி இசையும் வினோத்தின் ஒளிப்பதிவுதான்.

விக்ரம் காதபாத்திரத்தில் மாதவன் அடித்து ஆடினால் வேதாவாக விஜய் சேதுபதி விளாசித் தள்ளுகிறார். அவரின் உடல்மொழியாலேயே பல இடங்களில் கவர்ந்து விடுகிறார். எந்தப் பக்கம் பால் போட்டாலும் சிக்ஸர்தான். இவரின் நடிப்புக்கு தமிழ்த் திரையுலகம் சரியான தீனி போட்டால் சூப்பர் ஸ்டார் நாற்காலிக்கு போட்டி போடுறாரோ இல்லையோ உலக நாயகன் இடத்துக்கு கண்டிப்பாக போட்டி போடுவார். நா தழுதழுக்க பேசும் போதாகட்டும்... சந்தோஷமாக பேசும் போதாகட்டும்... சான்ஸே இல்லை... எத்தனை சிவகார்த்திகேயன்கள் வந்தாலும் நடிப்பில் விஜய் சேதுபதியை தோற்கடிக்க முடியாது.

வசனங்கள் அருமை... டசுக்கு டசுக்கு பாடல் சூப்பர்... இவன் வில்லனா... இல்லை இவனா... இவனுமில்லைன்னா அப்ப எவன்... என இறுதிவரை நம்மளையும் விடை தேட வைத்துவிடுகிறார்கள். எனக்கும் ஒரு காதல் கதை இருக்கு சொல்லவா என்று சொல்லும் வேதா கடைசி வரை காதல் கதையைச் சொல்லவே இல்லை... ஒருவேளை சொல்லியிருந்தா அதுக்கு ஒரு நாயகி, அப்புறம் ரெண்டு பாட்டுன்னு போயிருக்கும்... அப்படிப் போயிருந்தால்... சரி விடுங்க அதான் போகலையே...

படத்தின் ஆரம்பத்தில் தன் அப்பா ஓட்டிய புல்லட்டை சரி செய்ய ஆரம்பிக்கும் மாதவன், ஒவ்வொரு சாமானாக வாங்கி  சரி செய்து வர, கிடைக்காத ஜெயின் மட்டும் வேதாவின் பரிசாக கிடைக்கிறது. இறுதிக்காட்சியில் புல்லட் முழுமை பெற,  யார் வில்லன் என்ற கேள்விக்கும் விடையும் கிடைக்கிறது. விக்ரமும் வேதாவும் துப்பாக்கியுடன் நிற்க, வேதா விக்ரமிடம் கேட்ட கேள்விகளுக்கான விடைகளை நாம் அறிந்து கொண்டாலும் இந்த நேருக்கு நேர் துப்பாக்கி நீட்டலில் என்ன நடக்கும் என்ர கேள்வியை நம்மீது சுமத்தி அனுப்பிவிடுகிறார்கள்.

புரோட்டா எப்படி சாப்பிட வேண்டும் என விஜய் சேதுபதி சொல்லும் போது நமக்கு அப்படி சாப்பிட்டுப் பார்க்கும் ஆவல் வந்தால் நாமும் புரோட்டா ரசிகரே.

நிறைய ஓட்டைகள் இருந்தாலும் அதெல்லாம் படத்தை பாதிக்கவில்லை... என்ன இருந்தாலும் அம்புட்டுப் பாசம் வைத்திருக்கிற தம்பி கொல்லப்பட்டும் கதை சொல்லிக்கிட்டு சாதாரணமாத் திரியிறது சரியில்லைன்னு நமக்கு தோன்றினாலும்... சரி விடுங்க பெரிய ஓட்டைகளோட வர்ற படங்களெல்லாம் மாஸ் ஹிட்டாகும் போது இதை ஏன் பெரிசு பண்ணிக்கிட்டு...   ரவுடிகள் அப்படித்தான்னு நினைச்சுக்குவோம்.

மொத்தத்தில் விக்ரம் வேதா என்னும் திருடன் போலீஸ் கதை சொல்லப்பட்ட விதத்தில் ரசிகர்களின் மனதை வென்றிருக்கிறது.

-'பரிவை' சே.குமார்.