வாழ்த்து அட்டை இல்லாத பொங்கல் தித்திக்கிறதா?

கிராமத்து வாழ்க்கையில் முக்கியமான நிகழ்வு பொங்கல் ஆகும். வீட்டுப் பொங்கல் அன்று இருக்கும் மகிழ்ச்சியை விட மாட்டுப் பொங்கலன்று கிடைக்கும் மகிழ்ச்சியே அளவில்லாதது. காரணம் என்னவெனில் ஊரே கூடி ஓரிடத்தில் பொங்கல் வைத்து ஆடு, மாடுகளை பொங்கல்குழி (திட்டிக்குழி) தாண்ட வைத்து பாச்சோறு தீட்டி, கோவிலில் தீபம் பார்த்து மாடுகளை அவிழ்த்து விரட்டி சந்தோஷித்து திரும்புவதே.

பொங்கல் நிகழ்வில் சில வருடங்களுக்கு முன்னர் முக்கிய நிகழ்வாக இருந்தது வாழ்த்து அட்டைகள். பள்ளி, கல்லூரியில் படிக்கும் காலத்தில் புத்தகக்கடைகள் தவிர புதிதாக வீதியோரத்தில் முளைத்த கடைகளிலும் விதவிதமான வாழ்த்து அட்டைகள் விற்பார்கள். இயற்கை, சாமிகள், நடிகர்கள், நடிகைகள் என அழகழகாய் படங்கள் இருக்கும். விதவிதமான டிசைனில் பல்வேறு டிசைனில் விற்பார்கள்.

நிறைய அட்டைகளை வாங்கி அதில் வாழ்த்தாய் சிலவரிகள் கவிதை எழுதி, முகவரி சரி பார்த்து அஞ்சல் நிலையத்தில் போய் ஸ்டாம்ப் வாங்கி அங்கிருக்கும் பசையை எடுத்து நேர்த்தியாய் ஒட்டி அனுப்பி விட்டு வருவோம். அதில்தான் எத்தனை சந்தோஷம். மாமாவுக்கு... மச்சானுக்கு... அண்ணனுக்கு... தம்பிக்கு... தோழனுக்கு... தோழிக்கு... அக்காவின் குழந்தைகள்... அண்ணனின் குழந்தைகள் என தரம் பிரித்து வாழ்த்து அனுப்பி வைப்போம்.

பெரும்பாலும் எங்க ஊர் தபால்காரர் வாழ்த்து அட்டைகளை மாட்டுப் பொங்கல் வைக்கும் போது அங்கு வந்து ஒவ்வொருவராய் கூப்பிட்டுக் கொடுப்பார். வாங்கிய வாழ்த்து அட்டைகளைப் பிரித்து யார் அனுப்பியிருக்கா? என்ன படம் அனுப்பியிருக்காங்க எனப் பார்த்து சந்தோஷிப்போம். அந்த வாழ்த்துக்கள் கொடுத்த சந்தோஷத்தை  இன்றைய வாழ்த்து முறை கொடுக்கிறதா என்றால் இல்லை என்றே சொல்ல வேண்டும்.

கேலி முறைக்காரருக்கு வாழ்த்து அட்டையில் ஸ்டாம்ப் ஓட்டாமல் அனுப்பி அவரிடம் இருந்து தபால்காரர் அபராதமாக பணம் பெற்றுச் சென்றதைக் கேட்டு சந்தோஷிப்பதும் அவர் நமக்குத் திரும்பி அதேபோல் அனுப்பி நாம் அபராதம் செலுத்தியதைக் கேட்டு அவர் சந்தோஷிப்பதும் என குதூகலங்களுக்கு குறைவில்லாத பொங்கல்களைக் கொடுத்தது வாழ்த்து அட்டைகள் வாசம் செய்த அன்றைய பொங்கல் நாட்கள்.

இன்றைய பொங்கலுக்கு தொலைபேசியிலோ... மின்னஞ்சலிலோ... குறுஞ்செய்தியிலோ... முகநூலிலோ... அல்லது வாட்ஸ் அப்பிலோ அனுப்பும் வாழ்த்துக்கள் எல்லாம் கடமைக்காகவே பரிமாறப்படுகின்றன. இவை உண்மையான பாசத்தைச் சுமந்து செல்வதில்லை. எனக்கு யாரோ ஒருவர் அனுப்பிய ஒரு வாழ்த்தை அப்படியே நான் எனது உறவுகளுக்கு அனுப்பி வைக்கிறேன். இதில் அன்று வாழ்த்து அட்டை கொடுத்த சந்தோஷம் துளி கூட கிடைப்பதில்லை.

அன்று வாழ்த்து அட்டைகள் வாழ்த்தை மட்டும் சுமந்து வரவில்லை... உறவுகளின் பாசத்தையும் சுமந்து வந்தது. அதில் ஒரு சந்தோஷம் இருந்தது... பிடிப்பு இருந்தது. இன்று அனுப்பும் வாழ்த்திலோ சந்தோஷமோ பிடிப்போ இல்லை. அனுப்பியிருக்கேன் பாத்தியா என்றால் ஆமா ஒரே படத்தை எத்தனை பேர்தான் அனுப்புவாங்க... பாப்போம் என்பதே பெரும்பாலும் பதிலாய் வருகிறது. இதன் பின் சந்தோஷம் நிகழுமா என்ன?

பொங்கலுக்கு ஒரு வாரம் முன்னே அட்வான்ஸ் பொங்கல் வாழ்த்துக்கள் மாமா என அக்கா மகன் வாட்ஸ் அப்பில் செய்தி அனுப்பியிருக்கிறான். பொங்கல் அன்று சாப்பிட்டால்தானே அது தைப் பொங்கல். மற்ற நாளெல்லாம் சாப்பிட்டால் அது சாதாரண பொங்கல்தானே. மாட்டுப் பொங்கல் அன்று கையில் பத்துப் பதினைந்து வாழ்த்து அட்டைகளை தபால்காரரிடம் இருந்து பெற்று ஒவ்வொன்றாய் பார்த்து ரசித்து மகிழ்ந்த அந்த சந்தோஷம் ஒரு வாரம் முன்னர் வந்த குறுஞ்செய்தியில் கிடைக்கவில்லையே..?

நாமெல்லாம் வாழ்த்து அட்டைகள் அனுப்பியும் பெற்றும் அந்தச் சந்தோஷத்தில் திளைத்திருக்கிறோம். நம் வாரிசுகள் கை நோண்டும் செல்போன் வழி ஒரு வரி குறுஞ்செய்தியை அனுப்பி சந்தோஷப்படுகிறார்கள். இதில் உண்மையான சந்தோஷம் எங்கிருக்கிறது? தொலைக்காட்சி பட்டிமன்றமும், சினிமாக்களும், நடிகர் நடிகைகளின் பொங்கல் பேட்டியும் மட்டுமே இன்றைய பொங்கல் நாளை தின்று கொண்டிருக்கிறது. கூடிக் களித்த சந்தோஷங்கள் எல்லாம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மரித்துக் கொண்டிருக்கின்றன என்பதே உண்மை.

வாழ்த்து அட்டைகளில் நமக்கு மிகவும் வேண்டப்பட்டவர் வாழ்த்து அனுப்பினால் அதில் கிடைக்கும் சந்தோஷமே தனிதான். அப்படிப்பட்ட வாழ்த்து அட்டைகளை இன்னும் பத்திரமாய்... பொக்கிஷமாய் வைத்திருக்கிறோம்... ஆனால் இன்று மொத்தமாக குவியும் குறுஞ்செய்திகளில் வேண்டியவர் யார்... வேண்டாதவர் யார் என்றெல்லாம் தரம் பிரித்துப் பார்ப்பதில்லை... மொத்தமாய் ஒரு பார்வை... அப்புறம் மொத்தமாய் அழித்து விடுகிறோம். அன்பைத் தாங்கி வந்திருந்தாலும் அதுவும் அழிக்கத்தான்படுகிறது. 

வாழ்த்து அட்டைகள் இல்லாத பொங்கல் தித்திப்பில்லாமல்தான் இருக்கிறது என்பதே உண்மை. இன்றைய நிலையில் வாழ்த்து அட்டைகள் வாங்கி ஸ்டாம்ப் ஓட்டி அனுப்ப யாருக்கும் விருப்பமில்லை. வாழ்த்து அட்டைகள் விற்கும் கடைகளும் இப்போது இல்லை என்பதே உண்மை.

-'பரிவை' சே.குமார்.