என்னவளின் தினம்

வாழ்க்கைத் துணை என்பது வாழ்வின் எல்லா நிலையிலும் துணையாய் அமைந்தால் அந்த வாழ்க்கைக்கு இணையாக எந்தச் சந்தோஷமும் ஈடாகாது. அப்படிப்பட்ட வாழ்க்கை அமைய இறைவனின் சித்தம் இருக்க வேண்டும். அந்த வகையில் எனக்கு சந்தோஷமான வாழ்க்கையைக் கொடுத்த இறைவனுக்கு முதலி நன்றி.

என்னவள்... என் உயிரானவள்... என் உணர்வானவள்... கோபத்திலும் சரி... குணத்திலும் சரி ஒரு குழந்தை மாதிரிதான்... எதையும் புன்னகையோடு எதிர்க்கொள்ளத் தெரிந்தவர். எல்லோரையும் அரவணைத்துச் செல்லும் குணமுடையவர். யாருமே ஒதுக்க நினைக்காத பண்புள்ளவர். 

நான் நினைப்பதைவிட அதிகமாக என்னை நினைப்பவர். எப்போதும் என் நினைவுதான்... என்னுடன் சேர்ந்தே இருக்க வேண்டும் என்று நினைத்தவருக்கு கடந்த ஐந்து ஆண்டு காலமாக பிரிந்து வாழும் வாழ்க்கையே சொந்தமானது. இந்த 2014ல் இங்கு கொண்டு வந்துவிடலாம் என்று தோன்றுகிறது இறைவன் சித்தம் எப்படியோ தெரியவில்லை.

வெறும் சந்தோஷம் என்பது மட்டுமே வாழ்க்கை என்றாகிவிட்டால் அதில் சுவராஸ்யம் இருக்காது அல்லவா... அப்போ அப்போ எங்களுக்குள்ளும் ஊடல் வரத்தான் செய்யும். எங்கள் கோபம் நாட்களைத் தின்பதில்லை... வெறும் நாழிகைகளை மட்டுமே தின்று சிரிக்கும்.

எப்போ வருவீங்க... இன்னும் ஆறு மாசம் இருக்கா? என்று கேட்கும் போது கண்ணீர் விட ஆரம்பித்து விடுவார். நம்மளுக்குன்னு ஒரு வீடு வேணுங்க என்று சொல்லி, அதற்கான முயற்சியில் என்னை இறங்க வைத்து வீடு கட்ட இஞ்சினியரைப் பார்த்ததோடு என் விடுப்பு முடிய, வங்கிக் கடனுக்காக தேவகோட்டை, காரைக்குடி, திருச்சி, மதுரை என அலைந்து திரிந்து வாங்கியவர் அவர்தான். காலையில் குழந்தைகளை பள்ளிக்கு அனுப்பிவிட்டு காரைக்குடியில் இருந்து தேவகோட்டைக்கு தனது ஸ்கூட்டியில் போய் சாப்பிடாமல் கட்டிட வேலைகளை அருகிருந்து பார்த்து கட்டி முடித்தவர் அவர்தான்.

வீடு கட்டியதில் 80% கஷ்டப்பட்டவர் அவர்தான். நமக்கு ஒண்ணும் கஷ்டம் இல்லை. வீட்டிற்கு என்ன பேர் வைப்பது என்பதில் குழப்பமே இல்லாமல் என் மனைவி பெயரையே வைத்த போது எங்க வீட்டுக்கு எங்க பேர் வைக்கலையிலன்னு குழந்தைகளுக்கு கோபம் .... அதை மாற்ற ஒரு பக்கம் அவர்கள் இருவர் பெயரையும் சேர்த்து 'SHRUVISH' என்று கல் பதித்து ஒரு பக்கம் நித்யா இல்லம் என்ற கல் பதித்தோம். வீடு கட்டும் ஆசையில் வெற்றி பெற எனக்கு எல்லாமாய் இருந்தவர் என்னவள்தான்.

அவரோட ஆசை என்னுடன் சேர்ந்தே இருக்க வேண்டும் என்பதுதான் அதையும் விரைவில் நிறைவேற்ற வேண்டும். குடும்பம் இங்கு வர வேண்டும்... இல்லை என்றால் நாம் அங்கு செல்ல வேண்டும்... எல்லாம் அவன் நினைக்கிறபடிதானே நடக்கும்... என் மனைவியின் ஆசை நிறைவேறும் நாள் விரைவில் வரும் என்ற நம்பிக்கை எனக்குள் துளிர்க்கிறது... காரணம் என்னவளின் அதீத நம்பிக்கை மட்டுமே.

எத்தனையோ கஷ்டங்களை அனுபவித்தாலும்... எத்தனை பிரச்சினை வந்தாலும் எல்லாவற்றையும்... புன்சிரிப்போடு எதிர்கொண்டு எல்லாருக்கும் இனியவளாக வலம் வரும் என் தேவதைக்கு இன்று 29 வது பிறந்தநாள்...

நேற்றிரவு,,, இன்று காலை... மாலை என்று வாழ்த்துக்களை மட்டுமே சொல்ல முடிந்த பிறந்த நாளாக இந்த வருடம் அமைந்துவிட்டது என்பதால் சற்றே மனவருத்தமாகத்தான் இருக்கிறது. ஊரில் இருக்கும் போது சிறப்பாக கொண்டாடிய பிறந்தநாளை இங்கு வந்த பிறகு ஒரு சேலையாவது எடுத்து யாரிடமாவது கொடுத்துவிடுவேன். இந்த முறை அப்படி ஒரு வாய்ப்பு அமையவில்லை. இந்த முறை ஒன்றும் வாங்கிக் கொடுக்கவில்லை.

மதுரைக்கு அம்மா வீட்டிற்குச் சென்றவரிடம் அங்கு நல்ல சேலையாக எடுத்துக் கொள் என்று சொன்னதும் நேற்று மாலை போத்தீஸ்க்குச் சென்று அவருக்குச் சேலையும், வரும் 17 ஆம் தேதி பிறந்தநாளைக் கொண்டாட இருக்கும் மகனுக்கு டிரஸ்சும் எடுக்க மார்ச் மாதம் பிறந்த நாள் கொண்டாட இருக்கும் மகளுக்கு கொஞ்சம் கோபமல்ல அதிகமாவே கோபம் வர அவருக்கும் ஒரு டிரஸ் எடுத்தாச்சாம்...

எங்க வீட்ல அம்மாவும் மகனும் ஜனவரியில்... நானும் பாப்பாவும் மார்ச்சில்... என்பதால் நான் அம்மாவோடா... நான் அப்பாவோடன்னு சின்னச் சின்ன ஆரோக்கியமான... சில சமையங்களில் ஆக்ரோஷமான சண்டையும் நடப்பதுண்டு...

சரி எல்லாம் இருக்கட்டும்... என் அன்பானவளுக்கு மறக்காம உங்களது வாழ்த்துக்களையும் சொல்லிட்டுப் போங்க....

-'பரிவை' சே.குமார்.