கிராமத்து நினைவுகள் : நெல்லும் நினைவுகளும்

(படம் : கூகிள்)

கிராமத்து நினைவுகளை அப்ப அப்ப கொஞ்சம் மீட்டிப் பார்ப்பதுண்டு. அப்படி இன்று எனக்குள் வந்து சென்ற நினைவு அம்மாவுடன் சேர்ந்து நெல் அவித்த நாட்கள் குறித்தாகும். சரி அதை கிராமத்து நினைவுகளில் பகிரலாம் என எழுதியாச்சு...

வயலில் அறுவடை செய்து களத்துக்கு கொண்டு வந்து அடித்து காயவைத்து மூட்டைகளாகக் கற்றி பின்னர் மறுநாட்களில் மீண்டும் காயவைத்து தூற்றி சுத்தம் செய்து மச்சுக்குள் (நெற்குதிர்) கொட்டி வைப்போம்.

கிராமத்து வீடுகளில் எல்லாம் நெல் கொட்டி வைக்கும் மச்சு என்பது ஒன்று இருக்கும். எங்கள் வீடு மாடமாளிகையோ கூட கோபுரமோ இல்லை... சிறிய ஓட்டு வீடுதான்... வீட்டில் முதலில் இருப்பதை திண்ணை (மோப்பு) என்போம் அதற்கு அடுத்தது ஆல்வீடு (ஒருவேளை ஹால் என்பது ஆல் என்று மாறியிருக்குமோ என்னவோ) எங்க வீடு இது இரண்டையும் கொண்டது. திண்ணையில் பத்துக்குப் பத்து அறை அளவுக்கு மச்சு கட்டியிருப்போம். அதன் மேலே பாத்திரங்கள், களைக்கொட்டு, கதிர் அருவாள்கள் மற்றும் சிலவற்றை போட்டு வைத்திருப்போம். மச்சின் மேல் புறம் நடுவில் ஒரு ஆள் இறங்கி ஏறும் அளவுக்கு பலகையால் அடைத்து வைத்திருப்போம். மச்சின் முன்புறம் கீழிருந்து சற்றே உயரமான இடத்தில் வட்டவடிவில் ஒரு ஓட்டை இருக்கும் அதையும் அடைத்து வைத்திருப்போம்.

ஆல்வீட்டில் ஒரு சாமி அறை இருக்கும் அதற்குள் சாமிப்படங்களைத் தவிர மர பீரோக்கள் முக்கியமான பாதுகாக்க வேண்டிய பொருட்களை வைத்து பூட்டி வைத்திருப்போம். வீட்டின் பின்னே ஒரு மாட்டுக் கசாலை. முன்னால் அடுப்படி அதை ஒட்டியிருக்கும் இடத்தில் சிமெண்ட் போட்டு தென்னங்கீற்றால் ஒரு கொட்டை போட்டு வைத்திருப்போம். சரி வீட்டு நினைவுக்கு அப்புறம் போகலாம்.  நெல் நினைவுக்குப் போகலாம் வாங்க.

நல்லா காய்ந்த நெல்லை கொண்டு வந்து மச்சுக்குள் கொட்டி வைப்போம். ஒரு சில வருடங்கள் மச்சு நிறைந்து இடமில்லாம் மூட்டைகளாக கட்டி வைப்பதும் உண்டு. அப்போதெல்லாம் அப்பா மச்சுக்குள் இத்தனை பொதியிருக்கு என்று கணக்கு வைத்திருப்பார். அவர் கணக்கெல்லாம் நமக்குத் தெரியாது.

நெல் அவிப்பதற்கு அம்மா தேர்ந்தெடுக்கும் நாள் பெரும்பாலும் சனி, ஞாயிறுதான்... அப்பத்தானே நாங்கள் வீட்டில் இருப்போம். மச்சுக்குள் நெல் அதிகமிருந்தால் பிரச்சினை இல்லை முன்பக்கம் இருக்கும்  வட்ட வடிவ ஓட்டையைத் திறந்து கொட்டாப் பொட்டியில் (பணமட்டை நாறில் உருவாக்கியது) பிடித்து வைப்போம். அம்மா அதிகாலையில் எழுந்து எப்பவும் நாங்கள் நெல் அவிப்பதற்காக போட்டிருக்கும் 'ஃ' வடிவாக வைத்திருக்கும் மூன்று கல்லின் மீது நெல் அவிக்கும் பெரிய அண்டாவை வைத்து முதல் நாள் கொண்டு வந்து போட்ட கருவைச் சுப்பிகளையும் பனைமரத்தின் சில்லாமடைகளையும் போட்டி அடுப்பைப் பற்ற வைக்க நாங்கள் நெல்லைக் கொண்டு வந்து கொட்டி அண்டாவை முக்கால் அளவுக்கு நிறைத்து தண்ணீரும் மோந்து ஊற்றி வைக்க,  கொஞ்ச நேரத்தில் தண்ணீர் கொதிக்க ஆரம்பித்துவிடும். கொதி வந்ததும் சாக்கை வைத்து இறுக மூடி விடுவாரக்ள். நன்றாக அவிந்ததும் தண்ணீரை வடித்து கொட்டாப்பெட்டி மற்றும்  கூடைகளில் அவிந்த நெல்லை அள்ளி வைத்து நன்றாக நீர் வடிந்ததும் களத்தில் கொண்டுபோய் காய வைப்போம்.

மச்சுக்குள் இருந்து நெல் அள்ளுவதே ஒரு கலைதான் போங்க... நிறைந்து இருந்தால் பிரச்சினை இல்லை. முன்பக்கம் இருக்கும் ஓட்டை வழியாக சுலபமாக நெல்லை பெட்டிகளில் பிடித்துவிடலாம். குறைந்து அடிமட்டம் வரும்போது மேல்புறமாக திறந்து ஒருவர் இறங்கி நெல்லைக் குவித்து முன்பக்க ஓட்டை வழியாக தள்ளிவிட வேண்டும். பள்ளியில் படிக்கும் போதெல்லாம் மின்சாரம் இல்லை. அப்போ இறங்கி டார்ச் லைட்டை வைத்துக் கொண்டு தள்ள வேண்டும். வேர்க்க ஆரம்பித்ததும் நெல் தூசி மேலில் பட்டு அரிக்க ஆரம்பித்துவிடும். நாளாக நாளாக அந்து என்ற பூச்சியும் நிறைய இருக்கும். உள்ளே இறங்குபவரை மொய்த்து எடுத்துவிடும். அதில் இறங்க எனக்கும் தம்பிக்கும் சண்டையே நடக்கும். பின்னர் யாராவது ஒருவர் இறங்க ஒருவர் பெட்டிகளில் பிடித்து அம்மாவிடம் கொண்டு செல்வோம்.

அடுத்த பிரச்சினை நெல் காயப்போடும் பொட்டலில் ஆரம்பிக்கும்... வீட்டுக்கு அருகில் இருக்கும் பொட்டலில் போட நினைத்தால் வேறு யாராவது விளக்குமாற்றைப் போட்டு இடம் பிடித்துவிடுவார்கள். அக்கா ரொம்ப உஷாரா இருந்து அதிகாலையிலேயே விளக்குமாற்றைப் போட்டு வைத்து அதன் பிறகு மாட்டுச்சாணியைக் கரைத்து நன்றாக தெளித்து கூட்டி வைத்துவிடும். நெல்லைக் கொட்டி காய வைப்பது என்பது காலை 10 மணி முதல் மதியம் 1 மணி 2 மணி வரை அடிக்கடி நெல்லைக் கிளறிவிட்டு காய வைக்க வேண்டும். அப்போது யாராவது ஒருவர் அங்கயே உட்கார்ந்து இருந்து மாடு ஆடு தின்னுவிடாமல், கோழி கலைத்துவிடாமல், காக்கை வந்து சாப்பிடாமல் பார்த்துக் கொள்ளவேண்டும். 

நெல்லோடு சேர்ந்து வெயிலில் காய்வதற்குப் பதில் மாடு மேய்க்கப்போனால் பசங்களுடன் கம்மாயில் ஆடலாம், செட்டியார் தோட்டத்தில் எளநீ வெட்டிக் (தெரியாமல்தான்) குடிக்கலாம் என்பதால் எனக்கும் தம்பிக்கும் மீண்டும் சண்டை வரும். ஜெயிப்பது பெரும்பாலும் தம்பியாகவே இருக்கும். நெல்லைக் காயப் போட்டுவிட்டு அங்கிருக்கும் மரத்தடியில் துண்டை விரித்துப் படுத்துக் கொண்டு க்ரைம் நாவலோ பாக்கெட் நாவலோ படிக்க வேண்டியதுதான். அம்மா காபி போட்டுக் கொடுத்துவிடுவார். அப்பா தேவகோட்டை போனால் மலையாளத்தார் கடையில் அப்பம் வாங்கிக் கொண்டு வருவார். பொட்டலில் நெல்லைப் பார்த்துக் கொள்ளும் நமக்கு இரண்டு கிடைக்கும். 

மழை வருவது போல இருந்தால் உடனே அள்ளிவிடுவோம். இல்லையென்றால் நல்லா காயவைத்து அள்ளி மூட்டைகளில் வைப்போம். இரண்டு மூன்று நாட்கள் நன்றாக காய வைத்து அரைக்கப் போகும் அன்று கொஞ்ச நேரம் நிழக்காய்ச்சலில் போட்டு (அப்பத்தான் நெல் உடையாமல் இருக்கும்) அரைக்க கொண்டு போவோம். அப்பாவும் நானும் ஆளுக்கொரு சைக்கிளில் மூட்டையைக் கட்டிக் கொண்டு போய் அரைத்து வருவோம். அது பெரிய கதையாக இருக்கும் அதை பின்னொரு பதிவில் பார்ப்போம்.

இப்ப என்ன வருத்தம்ன்னா விவசாயமும் பொய்த்துப் போச்சு... எங்க வீட்ல மச்சையும் இடித்து எடுத்தாச்சு... இப்போ பத்துக்குப் பத்து இடம் திண்ணையில் கூடியாச்சு. நெல் காயப்போட்ட களங்களெல்லாம் மாட்டுச் சாணமும் குப்பையுமாய்... நெல் அவிக்கும் அண்டா பரணில் பத்திரமாய்... எல்லாம் இழந்து இப்போ மில்லில் அரிசி வாங்கி சாப்பிடுகிறார்கள்.

-'பரிவை' சே.குமார்.