கிராமத்து நினைவுகள் : மடை திறந்து...

கிராமங்களின் அழகு நீர் நிறைந்த கண்மாயும் விளைந்து நிற்கும் வயல்களும்தான்.

கருவேல மரங்கள் நிறைந்த கண்மாய்க்கரையில் வயல்களுக்கு தண்ணீர் திறந்து விடுவதற்காகவே மடைகள் (மதகு என்பார்கள்) கட்டப்பட்டிருக்கும். கரையில் பெரிய குழாய் பதித்து கண்மாயின் உள்வாயிலிலும் (உள்புறம்) வெளிப்பக்கத்திலும் திண்டுபோல் கட்டப்பட்டிருக்கும்.

எங்கள் கண்மாயிலும் நான் கு மடை உண்டு. பெரிய மடை, வெட்டுச்செய் மடை, காஞ்சிரம் மடை, ஐயனார் மடை என ஒவ்வொன்றிற்கும் பேர் உண்டு. இதில் விடுமுறை தினங்களில் மதிய நேரங்களில் எங்கள் பொழுது போக்கிடம் பெரியமடைதான்.

மதியம் சாப்பிட்டதும் எல்லாரும் மடையை நோக்கி கிளம்பிவிடுவோம். கர்ணனின் கவச குண்டலம் போல் எல்லாருடைய இடுப்பிலும் அண்ணாமலை ஸ்டைலில் குத்தாலம் துண்டு இறுக்கி கட்டப்பட்டிருக்கும். அண்ணாமலை பார்த்து கட்டவில்லை... அதற்குமுன்னரே கபடி, கோலிக்குண்டு, கிட்டி விளையாடும்போது தோளில் இருக்கும் துண்டை கீழே வைக்காமல் கட்டிப் பழகியது. அப்படியே பழகிவிட்டது.

மடையின் அருகில் வேப்பமரம் ஒன்று இருக்கும். அதனால் அருமையான காற்றும் குளுகுளு என்ற சில்லிப்பும் இருக்கும். அங்கு எங்கள் அரட்டைக் கச்சேரி ஆரம்பமாகும். சினிமா, பள்ளியில் நடந்த நிகழ்வுகள் எல்லாம் அங்குதான் அலசி ஆராயப்படும். இடையில் லேசான தூக்கம் வேறு.

அந்த மடையில் பேசிக் கொண்டிருக்கும் போதே ஒருவனை குறிவைத்து அனைவரும் சமிக்சை கொடுத்துக் கொள்வோம். அவ்வளவுதான் ஒருவன் அவன் தலையில் துண்டைப் போட மற்றவர்கள் அவன் தலையில் கொட்ட ஆரம்பித்துவிடுவார்கள். ஒரு ரவுண்ட் முடிந்து துண்டை நீக்குவதற்குள் அவனவன் அவனவன் இடத்தில் இருப்பார்கள். யார் அடித்தார் என்பதே தெரியாது. ஆனால் தினம் ஒருவர் அடி வாங்குவது உறுதி. கூட்டிக் கழித்துப் பார்த்தால் ஒரு சிலர் கூடுதலாக வாங்கியிருந்தாலும் எல்லாரும் அடி வாங்கியிருப்போம்.

விவசாய காலத்தில் வயலுக்கு தண்ணீர் பாய்ச்ச அடைத்திருக்கும் மடையை திறந்து விட்டுவிட்டு வேகவேகமாக புறமடைப்பக்கம் (கண்மாய்க்கு வெளியே) வந்து தண்ணீர் ஒடிவருவதைப் பார்த்து சந்தோஷம் அடைந்த அந்த தருணத்தை எல்லோரும் அனுபவித்து இருக்கிறோம்.

நாங்கள் படுத்து உறங்கி... பேசி மகிழ்ந்து... சண்டை போட்டு... பரிட்சை சமயத்தில் அதில் அமர்ந்து படித்து... உறவாடிய மடையை மீண்டும் புதுப்பித்து கட்ட எங்கள் உறவினர் ஒருவர் கான்ட்ராக்ட் எடுத்து, மடையை உடைத்து புதிதாக கட்டினார். அந்த வருடம் மழை வந்து கண்மாய் நிறைந்த போது அவர் அடித்த மீதத்தில் கட்டிய மடை பல இடங்களில் உடைப்பெடுத்து கண்மாய் தண்ணீர் வெளியாக ஆரம்பித்தது. நாங்கள் முடிந்தளவு அடைத்துப் பார்த்தோம். தண்ணீர் வெளியாவதை தடுக்க முடியவில்லை. கடைசியில் கையில் இருந்த கடப்பாறையால் உடைத்து அடைத்து விட்டோம்.

தான் கட்டிய மடையை சின்னப் பயக உடைத்து விட்டாங்களே என்று அன்று எங்களுடன் மோத ஆரம்பித்தவர் இன்று வரை எங்களுடன் மோதிக் கொண்டுதான் இருக்கிறார். உடைந்த மடையில்தான் வயலுக்கு நீர் பாய்ச்சி வந்தோம். மீண்டும் வேறொரு கான்ட்ராக்டர் எடுத்து கட்டிய மடைதான் இன்னும் உபயோகத்தில் இருக்கிறது.

நாங்கள் மடையுடன் உறவாடியது போல் இன்று உறவாட யாரும் இல்லை. இந்த முறை ஊருக்கு சென்ற போது பெரிய மடை அருகில் சென்ற சமயங்களில் பழசு மனசுக்குள் வந்து சென்றது.

-'பரிவை' சே.குமார்