15. என்னைப் பற்றி நான் - துரை செல்வராஜூ

இந்த வாரம் என்னைப் பற்றி நான் பகுதியில் தன்னைப் பற்றி பகிர்ந்து கொள்பவர் நாமெல்லாம் அறிந்த, ஆன்மீக பதிவுகளில் முத்திரை பதிக்கும் அன்பின் ஐயா தஞ்சையம்பதி திருமிகு செல்வராஜூ அவர்கள். ஐயாவைப் பற்றி சொல்வதென்றால் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம்... என்னிடம் அவ்வளவு இருக்கு அவரைப் பற்றிய மதிப்பும் மரியாதையும்... அபுதாபியில் சந்தித்த போது அவர் காட்டிய நேசம் என்றும் மறக்க முடியாது.

ஆன்மீகப் பதிவுகளை மிக விரிவாக, வரலாற்று விளக்கங்களுடன் அழகான படங்களுடன் வாசிக்கக் கொடுப்பவர். ஆன்மீகப் பதிவு மற்றுமின்றி எல்லா வகையான பதிவுகளிலும் சிக்ஸர் அடிப்பவர்.

ஒரு வலைப்பதிவரின் பதிவு பிடித்திருந்தால் அதற்கென தனிப்பதிவு எழுதுபவர். அப்படி எழுதக் கிடைத்த பாக்கியசாலிகளில் நானும் ஒருவன். ஆம் என்னோட நேசம் சுமந்த வானம்பாடி சிறுகதைக்கு தனிப்பதிவே எழுதினார்.

அபுதாபியில் சந்திக்கும் போது பல விஷயங்கள் ஐயா பேச... இடையிடையே கில்லர் அண்ணாவும் பேச... நான் எப்பவும் போல் கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன். ஐயா சில பதிவுகளை இருவரோ மூவரோ பேசுவது போல் உரையாடல் நடையில் எழுதுவார். மிக அருமையாக இருக்கும்.

என்னோட சிறுகதைகள் ஐயாவுக்கு ரொம்பப் பிடிக்கும்.

இனி ஐயா உரையாடல் நடையில் சொல்வதை வாசிப்போமா...

நானும் உங்களுடன்..

***

அண்ணே!.. அண்ணே!..

தம்பி!.. வாங்க.. எப்படியிருக்கீங்க?..

எங்கே..ண்ணே!.. ஒரு வாரமா குளிரும் மழையும் புரட்டி எடுத்துடிச்சி.. அது

சரி.. உங்களுக்கும் உடம்பு சரியில்லை.. ந்னு கேள்விப்பட்டேன்!..

என்னப்பா.. செய்றது.. நானும் இருக்கேன்... னு, எதிர்பாராத விருந்தாளியா

தலைவலி, ஜூரம்...

இத்தனை வருஷமா ஐயப்ப விரதம்.. ன்னு ஒவ்வொரு நாளும் இரண்டு தரம்

குளியல்... அப்போதெல்லாம் வராத ஜூரம் இப்போது!..

ஆனாலும் - காய்ச்சல் போவதும் வருவதுமாக மிகுந்த சிரமமாகி விட்டது...

ஏன்.. ண்ணே!.. ஓய்வு எடுத்து இருக்கலாம்..ல்லே!..

ஓய்வா?.. சரியாப் போச்சு.. போ!.. ஜனவரி பதினைஞ்சில இருந்து தினமும் கூடுதலாக நாலு மணி நேரம் வேலை பார்க்க வேண்டிய கட்டாயம்...

8 + 4 + 2 ..ன்னு பதினாலு மணி நேரம்.. மீதமுள்ள நேரத்தில் தான் வலைத்தளம், உணவு, உறக்கம்...

அடடா?..

அதுக்கு இடையில தான்.. தலைவலி, ஜூரம்..

ஓய்வு நாள் இல்லாம எல்லா நாளும் வேலை.. ன்னு அறுபது நாள்...

கூடுதலான நாலு மணி நேர வேலை போன வாரம் தான் என்னை விட்டது..

என்னமோ.. அண்ணே!.. ஊரு விட்டு ஊரு போனாலே -  நாம தான் நம்மை நல்லபடியா

பார்த்துக்கணும்.. அதிலயும் நாம கடல் கடந்து வந்திருக்கோம்!.. அது சரி..

நீங்க என்ன சினிமா பொட்டியை...

ஏ... இது சினிமா பொட்டியில்லை!.. கம்ப்யூட்டர்.. தமிழ்..ல கணினி...

இருக்கட்டுமே.. அதுல.. சினிமாவும் பார்க்கிறீங்க தானே!.. அதுல என்ன

குடைஞ்சிக்கிட்டு இருக்கீங்க?..

அதுவா!.. நம்ம மனசு குமார் தெரியுமா?..

அங்கே அபுதாபி..ல இருக்காரே.. இந்த வயக்காட்டு கதையெல்லாம் எழுதுவாரே!..

வயக்காடு மட்டுமா!.. குடும்பம்.. அரசியல்.. இலக்கியம்.. சினிமா..ன்னு

நாலா பக்கமும் சலங்கை கட்டி ஆடுறவராச்சே!... அவரு கேட்டிருந்தார்...

என்னைப் பற்றி நான்!.. - ன்ற தலைப்பு..ல நீங்க உங்களைப் பற்றி எழுதுங்க

ஐயா..ன்னு!.. அது ஆச்சு.. மூனு மாசம்..

அப்போ இதுவரைக்கும் எழுதிக் கொடுக்கவே இல்லையா?.. இத்தனை நாள் என்ன..ண்ணே

செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தீங்க?..

என்னப்பா.. இது!.. விடிய விடிய கதை கேட்டமாதிரி ஆயிடுச்சு?.. இப்ப தானே

பிரச்னையை சொன்னேன்!..

ஆமா..மா!.. குழம்பிட்டேன்!.. அது இருக்கட்டும்... அவங்க கேட்டதுக்கு

என்ன.. ண்ணே எழுதப் போறீங்க?..

அது தான்..யா குழப்பமா இருக்கு!.. அந்த அளவுக்கு நம்ம கிட்ட விஷயம்

இருக்கா..ன்னு!..

உங்களுக்கும் குழப்பமா!.. அண்ணே உங்களப் பத்தி உங்களுக்கு தெரியாது!..

உனக்குத் தெரியுமா?..

எனக்கும் தெரியாது.. நீங்க தான் சொல்லணும்!.. நானும் தெரிஞ்சுக்கிறேன்!..

..... ..... .....!..

என்ன.. ண்ணே.. சும்மா இருக்கீங்க!.. உங்களப் பத்தி சொல்லுங்க.. சரி..

நானே கேக்கிறேன்?.. உங்க சொந்த ஊர் எது?..

நீர்வளமும் நிலவளமும் நெறைஞ்சிருக்கும் தஞ்சாவூர் தான் சொந்த ஊர்.. இங்கே

தான் பிறந்தேன்.. ஏழு வயசு வரைக்கும் இங்கே தான் வளர்ந்தேன்..

அதுக்கு அப்புறம்?..

அப்பா அரசு ஊழியர் ஆனதால் வேறு சில ஊர்களில் வளர்ச்சியும் படிப்பும்!..

நீங்க என்ன படிச்சிருக்கீங்க?... அதுக்காக சத்தியம் தான் நான் படிச்ச

புத்தகம்!.. அப்படி..ன்னு எல்லாம் சொல்லக் கூடாது!...

நீ கேட்டதும் தான் நினைச்சுப் பார்க்கிறேன்!.. அதைத் தான் இது வரைக்கும்

படிச்சிருக்கேன்..ன்னு!..

அம்மா.. அவங்க தானே முதல்குரு!.. அந்தக் காலத்தில ஆனா.. ஆவன்னா.. அட்டை..

ந்னு இருக்கும்.. அதுல தான் குழந்தைகளுக்கு முதல்ல படிப்பு ஆரம்பமாகும்..

அட்டைக்கு ஒருபக்கம் உயிர் எழுத்துக்களும் மறுபக்கம் ஔவையார்

சொன்னாங்களே.. ஆத்திச்சூடி கொன்றை வேந்தன் - இதுங்கள்...ல சில வரிகளும்

இருக்கும்!..

ஆனா.. ஆவன்னா.. அட்டையை வெச்சிக்கிட்டு அம்மா சொல்லிக் கொடுத்த அதெல்லாம்

இன்னும் கூடவே வந்துகிட்டு இருக்கு!..

அறம் செய விரும்பு.. ஆறுவது சினம்!.. இயல்வது கரவேல்.. ஈவது விலக்கேல்!..

- இதெல்லாம் நீங்க கடைபிடிச்சிருக்கீங்களா?..

இந்த சினம் மட்டும் தான்.. ஆற மாட்டேங்குது!.. மகாகவி சொன்ன மாதிரி -

பாதகம் செய்பவரைக் கண்டால் நீ பயங்கொள்ளலாகாது பாப்பா!.. - ன்னு

ஆகிடுது... மற்றதெல்லாம் இயன்ற வரைக்கும்...

அப்போ நீங்க தவறே செய்ததில்லையா?..

இல்லை... இளமையில கடல் கடந்து போன நாடு சிங்கப்பூர்.. அங்கே கண்டதே

காட்சி.. கொண்டதே கோலம்..ன்னு நடந்தவங்களுக்கு மத்தியில கற்பூரமா இருந்து

நாடு திரும்பியிருக்கின்றேன்...

அங்கே எப்படியும் இருந்திருக்கலாம்.. கேட்பார் என்று எவரும் இல்லை..

ஆனாலும் ஒரு நாளும் அறம் தவறியதே இல்லை... இன்னமும் அப்படித் தான்!..

அப்போ.. பொய்!..

மனமறிந்து சொன்னதில்லை..

ஆனாலும், சில உண்மைகளைச் சொல்லாமல் இருந்திருக்கிறேன்!...

ஏன்?..

ஒவ்வொரு திரைக்கும் மறுபக்கம் உண்டு தானே!.. தவிரவும் எல்லா உண்மைகளும்

எல்லாருக்கும் தெரிந்திருக்க வேண்டியதில்லை!..

பொய் சொல்லத் தெரியாமல் உண்மையைச் சொன்னதால் குடும்பத்திற்குள் பிளவு

உண்டாகிப் போனது.. இன்று வரைக்கும் சரியாகவில்லை.. அது ஒன்றுதான் மிகப்

பெரிய வருத்தம்..

வருத்தப்படாதீங்க அண்ணே!.. எல்லாம் சரியாகி விடும்.. ஆனா இதெல்லாம் எப்படி!..

வாரியார் ஸ்வாமி, குன்றக்குடி அடிகளார், திருக்குறளார் முனுசாமி... ன்னு..

இவங்கள்.. லாம் யாரு..ண்ணே?...

மக்களை நெறிப்படுத்தி வழிகாட்டிய பெரியவங்க...

அவங்க வாழ்ந்த காலத்தில வாழ்ந்தோம்...ங்கறது பெருமை..

அவங்க சொன்னதைக் கேட்டு நடந்தோம்...ங்கறது மகிழ்ச்சி...

அவங்கள்ளாம் என்ன சொன்னாங்க?..

அத்தனை திருக்குறள்..ல ஒன்றைக் கூட கடைப்பிடிக்க முடியாதா?.. - ன்னு கேட்டாங்க!..

மகாகவியும் சொல்றாரு..

பொய் சொல்லக் கூடாது பாப்பா - என்றும்

புறஞ் சொல்லல் ஆகாது பாப்பா!.. - அப்படின்னு!..

அதெல்லாம் மனசுல அப்படியே பசுமையா இருக்கு...

தவறு ஏதும் செய்யாம நாலு அடி எடுத்து வெச்சிட்டா..

அதுவே நல்ல வழி ஆகிடுது.. பிறகு அதில நாம போக வேண்டியதில்லை..

அந்த வழியே வழிகாட்டி ஆகி நம்மை அழைச்சிக்கிட்டு போயிடுது!...

இதச் சொன்னவங்க யாரு அண்ணே?..

தெரியாது... உங்கூட பேசிக்கிட்டு இருக்கறப்ப.. அதுவா நினைவுக்கு வருது...

யாராவது பெரியவங்க சொல்லியிருப்பாங்க!..

இதெல்லாம் சொல்றீங்க.. நீங்க படிச்சதைச் சொல்லவே இல்லையே?..

நான் படிச்சது புகுமுக வகுப்பு வரைக்கும் தான்!..

அப்படின்னா?..

இன்றைக்கு மேல்நிலை இரண்டாம் ஆண்டு...

அன்றைக்கு கல்லூரியில் முதலாம் ஆண்டு..

அவ்வளவு தானா?.. அதுக்கு மேல ஏன் படிக்கலை?...

குடும்ப சூழ்நிலை.. அதற்கு மேல் இயலவில்லை... அப்பா மருத்துவப் பணியில்

இடைநிலை ஊழியர்... என்னுடன் இரண்டு தங்கைகள்.. இரண்டு தம்பியர்.. அன்புச்

செல்வங்களாக மாடு ஆடு கோழிகள்...

ஏன்..ண்ணே.. நீங்க படிச்ச படிப்புக்கு ஏதாவது ஒரு வேலையில சேர்ந்திருக்க

முடியாதா!..

ஆய்வக உதவியாளார் வேலைக்கு தஞ்சாவூர் மருத்துவக் கல்லூரியில நேர்முகம்..

போனேனே!.. ஆனா, சுற்றியிருந்த அரசியல்வாதிகள் அது அதுக்கும் ஒரு விலையை

வெச்சிருந்தாங்க.. அன்பளிப்பு..ன்னு பேரு அதுக்கு..

நம்ம வசதிக்கு அன்பளிப்பு சீர்வரிசை அதெல்லாம் கொடுக்க முடியலை..

அடுத்தடுத்த ஆண்டுகள்..லயும் அப்படித்தான்... ஆனா அதிகமா இருந்தது!..

அப்புறம் என்ன..ண்ணே ஆச்சு!..

நான் முதல்..ல வேலைக்குப் போன  இடம் - மது கஷாய கடை!..

என்னை வந்து கூப்பிட்டாங்க.. நீங்க ரொம்ப நல்லவங்களா இருக்கீங்க.. - ந்னு!..

மூனு மாசத்துல உரிமையாளர்களுக்குள்ள சண்டை.. மதுக்கடை கோவிந்தா!..

அதுக்கப்புறம் குடந்தையில் கிளினிக் ஒன்றில் வேலை.. அதுவும் ஆறு மாசந்தான்...

அதன் பிறகு தான் ஒரு பிடிப்பு ஏற்பட்டது...  தாமரை திரு. வை. முத்தையா

பிள்ளை - கிராம கர்ணம் அவர்களிடம் உதவியாளராக சேர்ந்தேன்...

கிராம கணக்கு வழக்குகளைக் கையாளுவதற்கு தேர்வுகள் எழுதினேன்.. நில அளவை

பயிற்சியும் பத்திரங்கள் நகல் எழுத அனுமதியும் பெற்றேன்...

அப்போது முதல்வராக இருந்தவர் மக்கள் திலகம்.. பணி நியமனம் கூடி வந்த

வேலையில் ஏதோ பிரச்னை.. அரசு முடிவெடுத்து கிராம கர்ணம் மற்றும்

பட்டாமணியர் வேலையையே ஒழித்துக் கட்டிவிட்டது...

தமிழகம் முழுவதற்கும் கிராம நிர்வாக அலுவலர் என்ற புதிய வேலையை உருவாக்கி

அதற்கொரு தேர்வு வைத்தார்கள்... அதிலும் நான் தேர்வு ஆனேன்.. திரும்பவும்

பணி நியமனம் வழங்குவதற்கு அன்பளிப்பு என்று கை நீண்டது...

மனம் வெறுத்துப் போனது.. கொடுக்க விரும்பாமல் வெளியேறினேன்..

அப்படி இப்படி என்று மாதங்கள் ஓடின...

அந்த வேளையில் தான் - சிங்கப்பூருக்கு வாய்ப்பு கதவைத் தட்டியது..

அங்கே கப்பல் பட்டறையில் (Keppel ShipYard, Tuas, Singapore) நான்கு ஆண்டுகள்..

தங்கைக்கு நல்லபடியாக கல்யாணம்.. தம்பிகளும் மற்றொரு தங்கையும்

மேற்கொண்டு படித்தனர்...

சிங்கப்பூரிலிருந்து திரும்பியதும் மங்கல மேடை எதிர்கொண்டது..

இனிய இல்லறம்.. அன்பின் மகள்... மகன்...

அடுத்த சில ஆண்டுகளில் மீண்டும் சோதனை..

பிராய்லர் கோழி வளர்ப்புக்காக பயிற்சி பெற்றபோது -

என்னதான் கோழி வளர்த்தாலும் பெரும் பண்ணைக்காரன் வைப்பது தான் விலை..

அதனால் நீங்களே கறிக் கடை வைத்துவிடுங்கள் - என்றார்கள்..

இது ஏதடா வம்பு!.. - என்று, அந்த எண்ணத்தை அப்போதே கை கழுவியாயிற்று..

அந்த சமயத்தில் தான் குவைத்தின் மீது ஈராக் படையெடுத்தது.. வளைகுடா

வானில் போர் மேகங்கள்..

அடுத்த சில மாதங்களில் அமெரிக்கா பிற நாடுகளுடன் கூட்டணி போட்டுக் கொண்டு

ஈராக்கை விரட்டியடித்தது...

மீண்டும் குவைத் உருவாக்கப்பட்ட போது பல்லாயிரக்கணக்கானவங்களுக்கு வேலை

கிடைச்சது.. அவங்கள்.. ல நானும் ஒருவன்..

Catering Co., ஒன்றின் ஒப்பந்தத்தில் Waiter வேலை.. மருத்துவமனையில்

என்று அழைத்து வந்து ராணுவ பாசறைக்கு அனுப்புனாங்க!..

அடுத்த இரண்டு ஆண்டுகளில் -

இப்ராஹீம் கலீல் (லெபனான்) அப்துல்லா முகம்மது (கேரளம்) ன்னு நல்ல

மனசுக்காரங்களால - சரக்கறை பொறுப்பாளர்..ன்னு (Store Keeper) வேலை உயர்வு

ஆனது...

வாழ்வின் பொன்னான நாட்கள் அவை...

தொடர்ந்த வருஷங்களில் புதுசா வர்றவங்களுக்கு பயிற்சி கொடுக்கும் வேலையும்

சேர்ந்து கொண்டது..

கூடுதலாக சம்பள உயர்வு கேட்டப்போ புறக்கணிப்பு ஆயிடுச்சி..

நீங்க முன்னால சொன்னீங்களே அவங்க எல்லாம் உதவி செய்யலையா?..

அவங்க எல்லாம் வேற வேற இடங்களுக்குப் போய்ட்டாங்க..

புறக்கணிப்பு.. அலட்சியம்.. பிடிக்கலை.. அங்கிருந்து திரும்பி விட்டேன்..

தஞ்சைக்கு வந்ததும் கரந்தையில் ஸ்ரீ விஷ்ணு கம்ப்யூட்டர்ஸ் - ன்னு,

(DTP Center) பணியைத் தொடங்கினேன்...

குவைத்தில் Store Keeper ஆக வேலை செய்தபோது கணக்கு விவரங்களை கணினியில்

பதிவு செய்வதற்குத் தெரிந்திருந்தாலும்

முறையாக தட்டச்சு தெரியாது... இருந்தும் ஒருமணி நேரத்தில் செந்தமிழ்

எழுத்துருவைக் கற்றுக் கொண்டேன்...

தற்குறிப்பு தொடங்கி மாணவர் தம் ஆய்வேடுகள் வரை - நிறைவான பணி...

அப்போது தான் கரந்தை ஜெயக்குமார், அன்பின் ஹரிணி ஆகியோருடன் நட்பு மலர்ந்தது...

இருந்தாலும், தொடர்ந்த மின்வெட்டு வாழ்வைக் கெடுத்தது.. கடனும் சேர்ந்து கொண்டது...

என் முன்னோர் செய்த தவத்தால் மீண்டும் குவைத் அழைத்தது...

அதே Catering நிறுவனத்தில் மேற்பார்வையாளராக!...

இங்கு வந்த சில வருஷங்களில் மகளுக்குத் திருமணம்...

தற்போது அபுதாபியில் இனிய வாழ்க்கை..

மகன் MBA., முடித்து விட்டான்...

மகளையும் மருமகனையும் காண்பதற்காக அபுதாபிக்கு வந்தபோது தான்

அன்புக்குரிய கில்லர் ஜி அவர்களையும் குமார் அவர்களையும் சந்தித்த மகிழ்வு..

தம்பி.. என்ன தூக்கமா?..

என்ன..ண்ணே!.. இவ்வளவு தூரம் சொல்றீங்க.. தூங்குவேனா?.. மலைப்பா இருக்கு!...

என்னுடைய தந்தை சொல்லி - நான் கேட்காததாக ஒன்று மட்டும்!.

என்ன...ண்ணே.. அது!...

கல்லூரி முடித்ததும் தட்டச்சு பழகச் சொன்னார்.. அதில் விருப்பம் இல்லை..

அதைக் கேட்கவில்லை.. ஆனால், DTP Center வைத்த பிறகு ஆறு ஆண்டுகள் அதில்

தான் வாழ்க்கை...

தந்தை சொல் மிக்க மந்திரம் இல்லை!.. என்று சும்மாவா சொன்னார்கள்!..

குவைத்தில் இருந்து தான் - தஞ்சையம்பதி மலர்ந்தது.. எத்தனை எத்தனை அன்பு

முகங்கள்.. ஆதரவுக் கரங்கள்.. இதற்கெல்லாம் கொடுத்து வைத்திருக்க

வேண்டும்...

உங்க வானத்தில வண்ணக் கிளிகள் ஏதும் பறக்கலையா!?..

அந்தக் காலத்தில் குடும்பத்தில் தலைப்பிள்ளைக்கு..

ஆணோ பெண்ணோ - அவர்களுக்கு..ன்னு சில கடமைகள்.. கட்டுப்பாடுகள்..

அதெல்லாம் மனசில நின்னதால - கிளியோ குருவியோ - ஒன்னும்  கூடு கட்டவில்லை...

இதுவரைக்கும் வாழ்ந்த வாழ்க்கையில் -

எனக்கென்ற தர்மத்தை விட்டு விலகியதில்லை - என்றே நினைக்கின்றேன்...

அதனால் தான் - காலம் எனக்கொரு பெரிய பணியைத் தந்தது..

என்ன..ண்ணே.. அது!...

பழைமையான சிவாலயம் ஒன்றினை நல்ல உள்ளம் கொண்டோர் புதுப்பித்த வேளையில் -

மிக முக்கியமான பணி என்னை வந்தடைந்தது...

என் வாழ்வில் நான் பெற்ற பெரும்பேறு அது.. நல்லவிதமாக நிறைவேறியது..

கோயிலும் கும்பாபிஷேகம் கண்டு - மக்களின் வழிபாட்டில் உள்ளது...

இருந்தாலும் - ஒரு ஆசை.. இன்னும் நிறைய எழுதணும்..

நல்ல விஷயங்களைச் சொல்லணும்.. மக்களுக்குப் போய்ச் சேரணும்!..

அதுக்கெல்லாம் ஒரு குறைவும் இருக்காது.. பாருங்களேன்!..

சரி.. வா.. காபி குடிக்கலாம்!..

அப்போ... கதை அவ்வளவு தானா!..

கதையா?...

இல்ல..ண்ணே!.. சும்மா ஒரு வார்த்தைக்குச் சொன்னேன்.. நீங்க இதுவரைக்கும்

சொன்னதெல்லாம் நல்லா இருக்கு.. மறக்காம குமாருக்கு அனுப்பிடுங்க!..

அப்படியா.. நீ சொன்னா சரிதான்!..

சரி.. வாங்க காபி குடிக்கலாம்!..

ஆமாம்!.. நானும் வேலைக்குப் போகணும்.. நேரமாச்சு!..

* * *

அன்பு நண்பர்களுக்கு..

இத்தகைய வாய்ப்பினை உருவாக்கித் தந்த திரு. குமார் அவர்களுக்கு நன்றி..

எனக்கு முன்பாக - தம்மைப் பற்றி அறியத் தந்த அனைவருக்கும் வணக்கம்..

சில மாதங்களாக - அவ்வப்போது குமார் அவர்களின் தளமும்

திரு துளசிதரன் அவர்கள் தளமும்

திருமதி மனோசாமிநாதன் அவர்கள் தளமும்

எனது கணினியில் திறப்பதில் மிகுந்த தாமதமாகின்றது

பதிவுகளில் கருத்துரையிடுவது என்பது வெகு சிரமமாக இருக்கின்றது...

ஆண்ட்ராய்டு வழியாக வந்தால் -

செல்லினம் தட்டச்சு ஒத்துழைப்பதில்லை...

அவர்களுடைய பதிவுகளைப் படித்து விட்டு

ஒன்றும் சொல்லாமல் செல்லும்போது மனதில் உறுத்தலாக இருக்கும்...

எனினும் -

இப்படியான அறிமுகம்..

மனம் சற்றே நெகிழ்ந்தாற்போல இருக்கின்றது..

இன்னும் கூட சொல்லலாம்... இருக்கட்டும் ..

மீண்டும் ஒரு இனிய பொழுது கிடைக்கும்...

தாய் தந்தை தம்பி தங்கையர்க்காக வாழ்ந்த வாழ்வு ஆனந்தம்..

மனைவி மக்கள் - எல்லாருக்குமாக வாழும் வாழ்வும் ஆனந்தம்!..

இந்நாளில் பேத்தி வர்ஷிதாவின் மழலையும் ஆனந்தம்..

வரும் நாட்களில் இனிய சந்ததியினரின் கொஞ்சு மொழியும் ஆனந்தம் தான்!..

நம்பிக்கை எப்படி வாழ்க்கை ஆகின்றதோ -

அப்படியே நன்னெறியும் வாழ்க்கை ஆகின்றது!...

வாழ்க நலம்!..

என்றென்றும் அன்புடன்,

துரை செல்வராஜூ...

****

ஐயாவுக்கு மின்னஞ்சல் அனுப்பிய போது கொஞ்சம் வேலை அதிகம் எழுதி அனுப்புகிறேன் என்றார்... பின்னர் உடல் நலமின்மை காரணமாக எழுத முடியாத சூழல் என்ற நிலையிலும் நலமடைந்த பின்னர் இந்த வாரத்தில் எழுதி அனுப்புகிறேன் என்ற மின்னஞ்சல்... அதன் பின் எழுதிட்டேன் பாருங்கள் என்ற மின்னஞ்சல்...  நான் கேட்டதற்கு எழுதி அனுப்பிய ஐயாவுக்கு நன்றி. இந்தத் தொடரை தொடர வைக்கும் அனைவருக்கும் நன்றி.

-'பரிவை' சே.குமார்.