மனசின் பக்கம் : நம்மையும் என்னையும் பற்றி கொஞ்சமாய்..

ஒவ்வொருவரும் பதிவில் எதாவது ஒரு வகையில் தனித்துவமாய் இருக்க, நானெல்லாம் கதை, கவிதையின்னு மாவரைத்து அப்படி நான் அரைத்த மாவையும் சிலர் சப்தமில்லாமல் எடுத்து வடை சுட, இதென்னடா இது நம்ம மாவை வேற ஒருத்தன் சொல்லாமக் கொல்லாம எடுத்துட்டானேன்னு பொங்கி கதைகள் பகிர்வதை நிறுத்தியாச்சு. வேற ஒண்ணும் எழுதத் தோணாத நேரத்தில் எதாவது வித்தியாசமாய் ஆரம்பித்து வைப்போம் என ஆரம்பித்ததுதான் 'என்னைப் பற்றி நான்'. அதற்காக பலருக்கு மின்னஞ்சல் அனுப்பினேன். அந்தப் பலரில் முதலாவதாய் 'எங்கள் பிளாக்' ஸ்ரீராம் அண்ணன் அனுப்பி வைத்து, என்னைப் பற்றி நான் பகுதியை தொடங்கி வைத்தார். அந்தப் பலரில் சிலர் கூட அனுப்பித் தராத நிலையில் அடுத்தடுத்து நான் முகநூல் வாயிலாக கேட்ட, உறவுகள் அனுப்பிக் கொடுக்க 'என்னைப் பற்றி நான்' எல்லாரும் விரும்பும் பதிவாக மாறியிருக்கிறது. இதுவரை கொடுத்தவர்களுக்கும் இனி கொடுக்கப் போகிறவர்களுக்குமே அந்தப் பகிர்வின் வெற்றியில் முழுப் பங்கு உண்டு என்பதைச் சொல்லித்தான் தெரிய வேண்டும் என்பதில்லை. ஒருவர் கொடுப்பதை நான் அப்படியே பகிர்கிறேன் அவ்வளவே. இதுவரை வெளிவந்த உறவுகளின் பகிர்வுகளைப் படிக்காதவர்களுக்கு கீழே கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் பெயர்களைச் சொடுக்கி வாசித்து அறிந்து கொள்ளலாம்... அதே போல் வலைத்தளப் பெயர்களைச் சொடுக்கி அவர்களின் வலைத் தளத்தையும் வாசிக்கலாம்.

1. 'எங்கள் பிளாக்'                             -    ஸ்ரீராம் அண்ணன்.

2. 'நான் ஒன்று சொல்வேன்'        -    மீரா செல்வக்குமார் அண்ணன்.

3. 'தேன் மதுரத் தமிழ்!'                   -    சகோதரி கிரேஸ் பிரதிபா.

4. 'கரந்தை ஜெயக்குமார்'               -    ஜெயக்குமார் ஐயா.

5.'KILLERJEE'                                      -   கில்லர்ஜி அண்ணன்.

6. 'அவர்கள் உண்மைகள்'             -   மதுரைத்தமிழன் அண்ணன்.

7.'THILLAIAKATHU CHRONICLES'   -  துளசிதரன் அண்ணன் / கீதா அக்கா.

8. 'சந்தித்ததும் சிந்தித்ததும்'         -  வெங்கட் நாகராஜ் அண்ணன் 

சில நாட்களுக்கு முன்னர் நண்பர் ஒருவருடன் பேசும்போது 'நீ இப்போ சிறுகதைகளை உன் தளத்தில் பகிர்வதில்லை... அதிகம் எழுதுவதும் இல்லை' என்றார். சிறுகதை பகிராத காரணம் உனக்குத் தெரியும் என்று சொல்லி, எழுதாததற்கு காரணம் மனசு லேசாக இல்லை என்பதால்தான்... பிரச்சினைகள் சுற்றிலும் தீமூட்டி வைத்து வேடிக்கை பார்க்கின்றன... விரைவில் வாரம் 3 பகிர்வாவது எழுத முயற்சிக்கிறேன் என்றதும். 'ஏன் அந்தத் தொடர்கதையை நிறுத்தி வச்சிருக்கே..? தளத்தில்தான் பகிரலை... முழுவதும் எழுதி முடிச்சிட்டியா..?' என்றார். நான் எப்பவும் பதிவில் போடும்போதுதான் எழுதுவது வழக்கம், அதனால் அது பாதியில்தான் நிற்கிறது என்றதும் 'அப்ப அதை முழுவதும் எழுதவாவது மீண்டும் தளத்தில் ஆரம்பி... எதுக்கு பாதியோட நிப்பாட்டி வச்சிருக்கே'ன்னு சத்தம் போட்டார். யோசிப்போம் என்று முடித்துக் கொண்டேன்... தளத்தில் எழுதும் யோசனையில்லாமலே...

'ஆள் இல்லை... ஒரு மாசம் லீவ் தரமுடியாது... நீ பொயிட்டா யார் உன் வேலையைப் பார்ப்பா...' என்றெல்லாம் சொன்ன குஜராத்தி மேனேஜரை மடக்க வேண்டிய விதத்தில் மடக்கி விடுமுறைக்கு ஓகே பண்ணியாச்சு.  ஐந்து மாதமாக வேலையில்லாமத்தான் இருந்தோம்... ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறம் இப்பத்தான் ஒரு புராஜெக்ட் ஆரம்பித்தோம்...குஜராத்தி மேனேஜர் (மோடி ஆள்), ஒரு சர்வேயர் (எகிப்து) அப்புறம் நான் மூவர் மட்டுமே இந்த புராஜெக்ட்டில்... மூன்று வருடமாக சம்பளத்தில் மாற்றமில்லை. இந்த வருசமும் எண்ணெய் விலை சரிவு பிரச்சினையால் வேலை இல்லாத சூழல்... அதனால் சம்பள உயர்வு என்பது கேள்விக்குறியே... இந்நிலையில் ஊருக்கு போற லீவையும் விட்டுக் கொடுத்து என்ன சாதிக்கப் போறோம்... புதிய புராஜெக்ட்டில் 21 மாதங்கள் வேலையிருக்கு... அதுக்காக 21 மாதத்துக்கு ஊருக்குப் போகாம இருக்க முடியுமா... என்ன... எல்லாருக்கும் விடுமுறை கொடுப்பானுங்க, ஆனா நமக்குன்னா... ஆயிரத்தெட்டு காரணம் சொல்லுவானுங்க... நமக்கு ஒரே காரணம்தான்... அது லீவு வேணும் என்பதே... ஒரு வாரம்... 15 நாள்... என்றவன் ஒரு மாதத்தில் வந்து நின்றிருக்கிறான்.  மே மாதம் 18ஆம் தேதி இரவு விமானத்தில் டிக்கெட் போடணும்... ரிட்டன் டிக்கெட் போடாமல்தான் வர்றேன்.. அதனால் சில நாட்கள் விடுமுறை நீடிக்கலாம். இந்த முறை பதிவர்களைச் சந்திக்க வேண்டும்...

நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு எழுதிய சிறுகதையில் இருந்து சில வரிகள்....

"ம்... இங்க வந்து எத்தனை வருசமாச்சு..?"

"பத்து வருசம் முடிஞ்சிருச்சு.. அந்தப் புள்ளைக்கு வயசு பதிமூணாவுது..."

'பதிமூணு வயசுப் பொண்ணு படுத்த படுக்கையாய்... பணத்தின் பின்னே நகரும் வாழ்க்கையில் அப்பா, அம்மா அதைத் தேடி ஓட யாரோ ஒரு பெண்ணால் பாதுக்காக்கப்படுகிறாள்... பாவம் இப்படி படுத்த படுக்கையாய் கிடந்து அவள் சாதிக்கப் போவதென்ன...? கால ஓட்டத்தில் இந்த ராதா, பெற்றவர்கள்... எல்லாம் நகர்த்தப்பட அவள் என்ன செய்வாள்...? இந்த உலகில் அவளுக்கு என்ன கிடைத்து விடப்போகிறது... இவரும்.. அவளிருக்கும் அறையுமே அவள் உலகமாகிப் போக, என்ன வாழ்க்கை...? இறைவா ஏன் அந்தக் குழந்தைக்கு இந்த நிலை...? எதற்காக அவளுக்கு இந்தப் பிறவி..?' என்று வருத்தத்தோடு பெருமூச்சு ஒன்றை வெளியேற்றினேன்.

"என்னங்க அமைதியாயிட்டீங்க... அந்தக் குழந்தைக்காக வருத்தப்படுறீங்களா..?"

தமிழகத்தில் மக்கள் ஒவ்வொன்றையும் போராடிப் போராடி பெற வேண்டிய காலம் வந்துவிட்டது... எல்லாவற்றிற்கும் போராட்டம்.... காரணம் நல்லரசு என்பது எப்போதும் இல்லை... இப்போது சுத்தமாக இல்லை... இதை மத்திய அரசு தனக்கு சாதகமாக்கிக் கொள்ள நினைக்கிறது. அதற்கான காய் நகர்த்தல் மிகத் தெளிவாகத் தெரிகிறது. பொறுக்கித் தமிழன் என்று சொல்லும் சுப்ரமணிய சாமியை அரசியல் சாணக்கியன் என்றும், பொறுப்பற்று பேசும் பொன்னார், இசை, வானதி என எல்லாருமே மக்களுக்காக பாடுபடும் அரசியல்வாதிகள் என்றும் தாமிரபரணி தண்ணீரா... அது முன்னமே ஒப்பந்தமான திட்டம் அதை எப்படி நிறுத்த, நெடுவாசல்.. அது முப்பது வருசத்துக்கு முன்னால அந்த மக்கள் ஒத்துக்கிட்டது, ஜல்லிக்கட்டு போராட்டமா... அது சும்மா... கேலிக்கூத்து அரங்கேறிய இடம்... தந்தி டிவியா... இருக்கதுலயே உண்மை பேசும்... அறிவு ஞானமுல்ல பாண்டேயை வைத்திருக்கும் டிவி அதுதான், பன்னீரு... அரசியல் பண்ணத் தெரியாத ஆளு, தினகரன்... அருமையான அரசியல்வாதி இப்படி நிறைய... நிறைய விஷயங்களை ஒரு நண்பர் பேசினார். நேற்றைய பொழுது அவரோடு கழிந்ததில் ஒன்றல்ல... இரண்டு மட்டும் தெரிந்தது... அது கட்சிக்காரன் என்றால் தமது கட்சியில் செய்கைகளுக்கு எப்படியும் முட்டுக் கொடுப்பார்கள் என்பதும்... தண்ணியடிச்சவனிடம் பேசினால் டென்சனில் உடம்பு சூடாகும் என்பதும்...  மற்றொரு பதிவில் இதைப் பற்றி விரிவாய்ப் பேசலாம்.

மனசின் பக்கம் தொடரும்...

-'பரிவை' சே.குமார்.